Κι εδώ αρχίζει η άβυσσος,

όπως όταν κοιμάμαι.

Είμαι το ίδιο μου το στήριγμα και μου το αφαιρώ.

Συμβάλλω στην επένδυση των πάντων με απουσία.

Ίσως αυτός να είν’ ο λόγος

που το να σκέφτεσαι έναν άνθρωπο

είναι σαν να τον σώζεις.

Roberto Juarroz, Poesía vertical | «Κατακόρυφη ποίηση»

μετ. Αργύρης Χιόνης (Εκδόσεις Τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη, 1997)