Είναι αυτοί οι μίζεροι άνθρωποι που αντί να έρθουν αντιμέτωποι με τον εαυτό τους , να παλέψουν με αυτά που τους τρώνε, προτιμούν να "μειώσουν" κι άλλους, ώστε να μην υπάρχει κάτι "ανώτερο" από αυτούς να συγκρίνουν.

Γιατί αλλιώς, θα πρέπει να ξεφύγουν από αυτό το βούρκο που έχουν τόσο συνηθίσει.

Και για να ξεφύγουν χρειάζεται προσπάθεια, κόπος, θέληση.

Η δική μας αποτυχία, είναι η δική τους ευτυχία, γιατί δεν θα μείνουν μόνοι...

Δεν θα έχουν κάτι να συγκρίνουν, κάτι να ζηλέψουν...

Προσοχή σε ποιον δίνετε το χέρι σας για βοήθεια, και για πόσο τον αφήνετε να σας το κρατάει...

Αν νιώσετε πως βουλιάζετε και εσείς, μην διστάσετε να το αφήσετε...

Είναι η μιζέρια ένα τέρας που καταπίνει ανθρώπους, με ένα τρόπο περίεργα γλυκό, που δύσκολα ξεφεύγεις...

Και συνήθως έχει για δόλωμα ανθρώπους δικούς μας, και αυτό το κάνει ακόμη πιο ύπουλο...

Πάμπος Ευσταθίου Συστημικός/Οικογενειακός Ψυχοθεραπευτής - Ψυχολόγος