Κατά συνέπεια, την κριτική ακολουθεί και η διαφοροποίηση της εικόνας που είχε διαμορφωθεί από τον κύκλο τους... η κατάρριψη του τέλειου και αλάνθαστου ανθρώπου.

Και ποιος θέλει να εμφανίζεται ως προβληματικός και περίεργος ;

Οι λόγοι ίσως να είναι εγωιστικοί. Ίσως να μην θέλουμε να παραδεχτούμε στον ίδιο μας τον εαυτό ότι έχουμε αδυναμίες.

Με το να φαντασιωνόμαστε πως είμαστε διαφορετικοί απ' ότι στην πραγματικότητα, ίσως να είναι ένας τρόπος για να κοροϊδέψουμε προσωρινά τον εαυτό μας, μέχρι ο ίδιος να μας υπενθυμίσει πως η εικόνα που σχηματίζουμε δεν είναι αντιπροσωπευτική.

Η επιλογή της μάσκας δεν είναι τυχαία αλλά πολύ συγκεκριμένη... εκείνη που κρύβει τις ατέλειες και τα συναισθήματα, τα αρνητικά κυρίως, γιατί αυτά θεωρούμε πως βαριούνται οι περισσότεροι και δεν έχουν καμία διάθεση να μας ακούνε να γκρινιάζουμε.

Μπαίνουμε λοιπόν σε μία διαδικασία, σε έναν φαύλο κύκλο, να υποκρινόμαστε καθημερινά και να προσέχουμε την παραμικρή μας κίνηση για να μην λογοκριθούμε, να μην στιγματιστούμε ίσως από μία λανθασμένη εκδήλωση συναισθημάτων.

Η αλήθεια όμως είναι μία. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι. Όλοι έχουμε τα ελαττώματά μας και δεν είναι κακό να το παραδεχόμαστε.

Κανείς δεν θα μας αγαπήσει λιγότερο επειδή θα εκδηλώσουμε τις ανασφάλειές μας, ούτε περισσότερο εάν είμαστε χαλαροί και ξέγνοιαστοι.

Κι έρχεται η στιγμή που ρωτάμε τον εαυτό μας:

Ποια μάσκα επέλεξες να φορέσεις σήμερα; Δεν σε πνίγει; Δεν κουράστηκες;

Όσο κι αν κρυβόμαστε πίσω από μία καλοφτιαγμένη εικόνα, αψεγάδιαστη σε τέτοιο βαθμό που αρχίζει να προβληματίζει, όσο κι αν εγκλωβίζουμε τα συναισθήματά μας, τις φοβίες μας και τις ανασφάλειές μας, αυτά παραμένουν εκεί για να μας υπενθυμίζουν πως όσο κι αν θέλουμε να παρουσιάζουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαστε, ο πραγματικός εαυτός μας είναι μέσα μας και περιμένει να εκδηλωθεί.

Παρ' όλα αυτά, το να επιλέγουμε να φοράμε μία μάσκα στην καθημερινότητά μας ίσως να μην είναι τελείως αρνητικό, μιας και μπορεί να μας προστατέψει από αρκετές καταστάσεις με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι σε καθημερινή βάση. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την αόρατη μάσκα και να προστατευθούμε από τα αδιάκριτα βλέμματα και τις έντονες ερωτήσεις, τα οποία θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε εάν εκδηλωνόμασταν.

Τι είναι τελικά αυτό που προσπαθούμε να αποφύγουμε φορώντας τις μάσκες;

Είναι η αποδοκιμασία, η κριτική ή η συμπόνια; Το να νιώθουμε ότι οι άλλοι μας λυπούνται;

Η έκφραση των συναισθημάτων θα έπρεπε να είναι ελεύθερη, χωρίς μάσκες και περιορισμούς.

Έχουμε αναρωτηθεί εάν βγάλουμε τη μάσκα που φοράμε χρόνια, πόσο εύκολο θα είναι τελικά για τους άλλους να μας αποδεχτούν γι' αυτό που πραγματικά είμαστε;

Θα μπορούσαν να συνηθίσουν τον αληθινό μας εαυτό;

Ειρήνη Κωνσταντοπούλου, Ειδική παιδαγωγός

Επιμέλεια: Μαρία Κασσεροπούλου, Φιλόλογος

Πηγή: animartists.com