* * *

Όταν ένας άνδρας κοιτάζει μια γυναίκα που κοιμάται, προσπαθεί να καταλάβει... Όταν μια γυναίκα κοιτάζει έναν άνδρα που κοιμάται, αναρωτιέται με τι σάλτσα θα ήταν καλύτερο να τον φάει...

* * *

Ο Jean Leymarie του είπε ότι οι φοιτητές του επιθυμούσαν να μάθουν ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην τέχνη και τον ερωτισμό. «Μα», αποκρίθηκε πολύ σοβαρά ο Πικάσο, «δεν υπάρχει διαφορά».

* * *

Για μένα, υπάρχουν δύο μόνο είδη γυναίκας: η θεά και η παραδουλεύτρα.

* * *

Δεν υπάρχει αγάπη, υπάρχουν μόνο αποδείξεις της αγάπης.

* * *

Α, φυσικά, δεν καταλαβαίνετε ότι αυτές οι γυναίκες δεν είναι απλώς τοποθετημένες εκεί, σαν ένα μοντέλο που βαριέται. Έχουν παγιδευτεί σ’ αυτές τις πολυθρόνες σαν πουλιά μέσα σε κλουβιά. Τις φυλάκισα σ’ αυτή την ακινησία και στην επανάληψη αυτού του μοτίβου γιατί προσπαθώ να συλλάβω την κίνηση της σάρκας και του αίματος μέσα στο χρόνο. Κι επιθυμώ να υπογραμμίσω την αγωνία ολόκληρης της σάρκας που, ακόμα και την ώρα του θριάμβου της, «η ομορφιά» πανικοβάλλεται από τα σημάδια που προαναγγέλουν τις μεταβολές του χρόνου.

* * *

«Την βλέπετε αυτήν;» λέει, δείχνοντας με το δάχτυλο μια σπουδή μιας άλλης νέας κοπέλας με καστανά μαλλιά. «Έκανα τρεις πίνακες μ’ αυτό το μοντέλο. Στον τρίτο πίνακα την είχα κυριεύσει εγώ, και είναι ο καλύτερος. Στους άλλους δύο με είχε κυριεύσει αυτή». «Οι γυναίκες μάς κατασπαράζουν», προσθέτει.

* * *

«Ξεκινώντας από τον Van Gogh, όλοι μας, όσο μεγάλοι ζωγράφοι κι αν θεωρούμαστε, είμαστε έως ένα βαθμό αυτοδίδακτοι, θα μπορούσε σχεδόν να πει κανείς ότι είμαστε ναΐφ ζωγράφοι. Οι ζωγράφοι δεν ζουν πια μέσα στο πλαίσιο κάποιας παράδοσης και έτσι καθένας μας οφείλει να ανακαλύψει εξαρχής όλα τα εκφραστικά του μέσα. Κάθε μοντέρνος ζωγράφος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εφεύρει αυτή τη γλώσσα από το Α ως το Ω. Κανένα κριτήριο δεν μπορεί να ισχύσει apriori στην περίπτωσή του, γιατί δεν πιστεύουμε πια σε αυστηρά καθορισμένα μέτρα. Από μια άποψη αυτό συνιστά απελευθέρωση, ταυτοχρόνως όμως είναι κι ένας απίστευτος περιορισμός, γιατί όταν αρχίζει να εκφράζεται η ατομικότητα του καλλιτέχνη, τότε αυτός χάνει στο επίπεδο της οργάνωσης ό,τι κερδίζει στο επίπεδο της ελευθερίας. Και όταν δεν είσαι πια σε θέση να υποτάξεις τον εαυτό σου, σε κάποια οργάνωση, τότε έχεις κατά βάση ένα σοβαρό μειονέκτημα». (Pablo Picasso, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Pablo Picasso Σκέψεις για την τέχνη

Εκδότης: Printa