Όταν πεθάνω

02.01.2016
Όταν πεθάνω

Το έχω πει βέβαια στην γυναίκα μου και φαντάζομαι πως μέχρι τότε (ελπίζω να αργήσει αυτή η ώρα μιας και δεν έχω τελειώσει ακόμα το House of Cards), θα ξέρουν και τα παιδιά μου τί είδους κηδεία θέλω. Αλλά και αυτό το μπλογκ μπορεί να υπάρχει μέχρι τότε οπότε το να γράψω κάτι εδώ δεν είναι απαραίτητα κακό.

Ούτως ή άλλως, ειδικά στα παιδιά μου, προσπαθώ να εξηγήσω πως ο θάνατος δεν είναι κάτι κακό, αλλά σίγουρα αυτοί που μένουν πίσω λυπούνται πολύ.

Ο θάνατος είναι μέρος της ζωής και χωρίς αυτόν η ζωή μας θα ήταν τόσο διαφορετική που δεν θα μπορούσαμε να το φανταστούμε. Δεν θα μπω σε πολλές εξηγήσεις για αυτό το θέμα μιας και προσπαθώ να πω κάτι άλλο.

Όταν λοιπόν πεθάνω, στη σεμνή και μικρή τελετή που θα γίνει, ελπίζω μακριά από οποιαδήποτε εκκλησία και το τσίρκο της, αν είναι παπάς παρών να έχει έρθει για τους τεθλιμμένους συγγενείς (ελπίζω κάποιος να στενοχωρηθεί έστω και λίγο!) και όχι για να με κηδέψει. Αυτός δεν χρειάζεται να μιλήσει καθόλου μιας και το να πιστεύεις σε ένα φανταστικό υπερφυσικό ον δεν σε κάνει ειδικό σε τίποτα.

Ο φυσικός Aaron Freeman (ναι, είναι εβραίος και εγώ μέρος μιας γιγαντιαίας συνωμοσίας, το παραδέχομαι) έχει πει το πιο σωστό σχετικά με το τί θα ήθελε να ειπωθεί στη κηδεία του. Το συμμερίζομαι απόλυτα. Ελπίζω το ίδιο να γίνει και στη δική μου.

Θες ένας φυσικός να μιλήσει στη κηδεία σου.

Θες ο φυσικός να μιλήσει στην οικογένειά σου που πενθεί σχετικά με τη διατήρηση της ενέργειας, ώστε να καταλάβουν πως η ενέργειά σου δεν έχει πεθάνει.

Θες ο φυσικός να θυμίσει στη μητέρα σου που κλαίει για τον πρώτο νόμο της θερμοδυναμικής, ότι η ενέργεια δεν δημιουργείται στο σύμπαν ούτε και καταστρέφεται.

Θες η μητέρα σου να ξέρει πως όλη η ενέργειά σου, κάθε δόνηση κάθε μονάδα θερμοκρασίας, κάθε κύμα και κάθε σωματίδιο που αποτελούσε το αγαπημένο της παιδί παραμένει μαζί της στο κόσμο.

Θες ο φυσικός να πει στον πατέρα σου που κλαίει πως μεταξύ των ενεργειών του κόσμου, έδωσε ότι πήρες.

Σε κάποιο σημείο να ελπίζεις πως ο φυσικός θα κατέβει από το βήμα και θα περπατήσει προς τη θλιμμένη σύζυγο και να της/του πει πως όλα τα φωτόνια που ανακλάστηκαν από το πρόσωπό σου, όλα τα σωματίδια των οποίων το μονοπάτι διεκόπη από το χαμόγελό σου, από ένα άγγιγμα στα μαλλιά σου, εκατοντάδες τρισεκατομμύρια σωματίδια, έχουν πάρει το δικό τους δρόμο, το μονοπάτι τους για πάντα αλλαγμένο από εσένα.

Και καθώς η χήρα σου βρίσκεται στην αγκαλιά της οικογένειάς της, ας της πει ο φυσικός πως όλα τα φωτόνια που ανακλάστηκαν από εσένα μαζεύτηκαν από τους συλλέκτες φωτός που είναι τα μάτια της, ότι η ενέργεια αυτών των φωτονίων που δημιουργήθηκε μέσα στους ηλεκτρομαγνητικούς αστερισμούς των νευρώνων της θα υπάρχει για πάντα.

Και ο φυσικός θα θυμίσει σε όλους όσους έχουν μαζευτεί πόσο μέρος της ενέργειάς μας μετατρέπεται σε θερμότητα.

Μπορεί να υπάρχουν και μερικοί που θα κάνουν αέρα με βεντάλιες καθώς το λέει. Και θα τους πει πως η θερμότητα που δημιούργησες στη ζωή σου είναι ακόμα εδώ, μέρος αυτού στο οποίο όλοι ανήκουμε, ακόμα και καθώς εμείς που θρηνούμε συνεχίζουμε να ζεσταίνουμε τις ζωές μας.

Και θα θες ο φυσικός να εξηγήσει σε αυτούς που σε αγάπησαν πως δεν χρειάζονται πίστη, δεν θα πρέπει να έχουν πίστη.

Να τους πει πως μπορούν να μετρήσουν με ακρίβεια, πως οι επιστήμονες έχουν μετρήσει ακριβώς τη διατήρηση της ενέργειας και τη βρήκαν ίδια, επαληθεύσιμη και σταθερή παντού στο σύμπαν.

Μπορείς να ελπίζεις πως η οικογένειά σου θα εξετάσει τις αποδείξεις και θα ικανοποιηθεί πως η επιστήμη είναι σωστή και θα παρηγορηθούν γνωρίζοντας πως η ενέργειά σου είναι ακόμα μαζί τους.

Ο νόμος της διατήρησης της ενέργειας μας λέει πως ούτε ένα κομμάτι σου δεν χάθηκε, απλώς είσαι λιγότερο οργανωμένος. Αμήν.

 

Πηγή: greeksceptic.com