Μόλις αγκαλιάσουμε τη μορφή αυτή, παύουμε να την αντιλαμβανόμαστε ως παρουσία και τη συλλαμβάνουμε ως συγκεκριμένη ύλη, απτή, που χωράει στην αγκαλιά μας και η οποία, παρόλα αυτά, είναι απεριόριστη.

Χανόμαστε ως πρόσωπα και βρισκόμαστε ως αισθήσεις.

Όσο η αίσθηση γίνεται πιο έντονη, το κορμί που αγκαλιάζουμε γίνεται πιο αχανές. Αίσθηση του απείρου.

Το κορμί μας χάνεται μέσα στο άλλο κορμί.

Το σαρκικό αγκάλιασμα είναι η κορύφωση του κορμιού και η απώλειά του.

Οκτάβιο Πας - Διπλή φλόγα • Έρωτας και ερωτισμός | μτφρ.: Σάρα Μπενβενίστε - Μαρία Παπαδήμα | εκδόσεις Εξάντας