Στις αμμουδιές, θυμήσου, οι πεθαμένοι,

καθώς περνάς, γυρεύουν να μιλήσουν.

Κείνα που χτίσαμε θα μας γκρεμίσουν.

Μοιάζει να νίκησαν οι νικημένοι.

Τούτη την άνοιξη, κανείς δεν ξέρει!

Ο ποταμός μου γέμιζε το στόμα

κι ο ήλιος με κρατούσε από το χέρι.

Τ’ άλογα γύριζαν χωρίς το σώμα.

Όταν ξανάρθαμε το καλοκαρί,

Θε μου, πώς άλλαζαν οι πύργοι χρώμα!

Νάνος Βαλαωρίτης, Ποιήματα, Ύψιλον.