Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.
Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’
αυτόν τον κόσμο
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.
Λένα Τσούχλου - 1946
Το ποίημα αυτό είναι γραμμένο τον Ιούλιο του 1946, από την Λένα Τσούχλου
Η «κίνηση των Ανεύθυνων» όπως ονομάζονταν εκείνη την εποχή μια μεγάλη παρέα από διανοούμενους, καλλιτέχνες
Η Λένα Τσούχλου ονομάζει την παρέα της «Προάγγελους του Χάους». Οι Ανεύθυνοι μπορούμε να πούμε ότι είναι το πρώτο «ροκ εν ρολ φαινόμενο» το οποίο όμως περιορίζεται στην Αθήνα. Είναι κυρίως πλουσιόπαιδα του Κολωνακίου που προσπαθούν εν μέσω κατοχής και εμφυλίου να αρνηθούν την καταγωγή τους.
Το ποίημα της Λένας Τσούχλου έχει τεράστια σημασία για την ιστορία της νεανικής κουλτούρας στην Ελλάδα. Δείχνει ότι έχει αρχίσει να σχηματίζεται η σκέψη για ζωή, σε λίγους βέβαια, αλλά έστω σε αυτούς τους λίγους έχουμε τα πρώτα καθαρά σημάδια που οδηγούν πολύ μακριά από όλες τις «καθοδηγήσεις». Οι «μεγάλοι ενθουσιασμένοι» και οι «μεγάλοι αρνητές» γραφούν στα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους τις επιταγές μιας σχιζοφρενικής κοινωνίας.
Μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια της Κατοχής και μετέπειτα του εμφυλίου πολέμου, οι «ανεύθυνοι» αρνήθηκαν το επιβαλλόμενο κάδρο και ερωτεύτηκαν την ουσία της ύπαρξης. Έκλεισαν μέσα τους όλο τον κόσμο και συγχρόνως τον αρνήθηκαν. Καύσιμη ύλη το σώμα και το πνεύμα τους και όλο αυτό δεν ήταν πρόταση, αλλά ανάγκη. Ανάγκη οι μέρες να είναι πυρκαγιά και οι νύχτες πέλαγο, έξω από την φόρμα, μόνιμα ενθουσιασμένοι και μόνιμα αρνητές.
Φωτο: Η Ιωάννα Χατζηνικολή (αριστερά) και η Λένα Τσούχλου. Στα 1946 οι δύο κοπέλες, τολμούν να καπνίζουν, να φορούν καυτό σορτς και να παίζουν τάβλι σε αντροκρατούμενο καφενείο (ΑΡΧΕΙΟ Μ. Νταλούκα)
