Καπότε: «Η αγάπη, δεν έχει γεωγραφία, δεν γνωρίζει όρια..»

23.03.2018
Καπότε: «Η αγάπη, δεν έχει γεωγραφία, δεν γνωρίζει όρια..»

Αποτυχία είναι το καρύκευμα που δίνει γεύση στην επιτυχία.

Η αγάπη, δεν έχει γεωγραφία, δεν γνωρίζει όρια.

Η συζήτηση είναι διάλογος, όχι μονόλογος. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσο λίγες καλές συνομιλίες. Λόγω σπανιότητας, δυο έξυπνοι συνομιλητές σπάνια συναντιούνται.

Για μένα, η μεγαλύτερη χαρά του γραψίματος δεν είναι το θέμα για το οποίο γράφω, αλλά η εσωτερική μουσική που κάνουν οι λέξεις.

Η φιλία είναι πλήρης απασχόληση, αν πραγματικά είσαι φίλος με κάποιον.

Δεν μπορείς να έχεις πολλούς φίλους, επειδή τότε, απλά, δεν είναι πραγματικοί φίλοι.

Η ζωή είναι ένα μετρίως καλό έργο με μια κακογραμμένη τρίτη πράξη.

Μερικές φορές, όταν σκέφτομαι πόσο καλό μπορεί να είναι το βιβλίο μου, δεν μπορώ να αναπνεύσω.

Η αγάπη είναι αλυσίδα, με τον ίδιο τρόπο που η φύση είναι αλυσίδα για τη ζωή.

Το καλό γούστο είναι ο θάνατος της τέχνης.

Είναι το γεγονός πως θέλουμε να γνωρίζουμε το τέλος, η αιτία που μας κάνει να πιστεύουμε στον Θεό, στη Μαγεία, σε κάτι άλλο.

Η συγγραφή έχει νόμους προοπτικής, φωτός και σκίασης, όπως και η ζωγραφική.

Αν γεννήθηκες γνωρίζοντάς τους, καλώς. Αν όχι, μάθε τους. Και μετά αναδιοργάνωσέ τους ώστε να σου ταιριάξουν.

Η Βενετία είναι σαν να τρως ένα κουτί σοκολατάκια με λικέρ, μονομιάς.

Το γράψιμο σταμάτησε να είναι διασκεδαστικό όταν ανακάλυψα τη διαφορά μεταξύ καλής γραφής και κακής γραφής και, ακόμα πιο τρομακτικό, της διαφοράς μεταξύ της γραφής και της αληθινής τέχνης.

Υπάρχει μόνο μία αδικαιολόγητη αμαρτία: η εσκεμμένη σκληρότητα. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να συγχωρεθούν.

Δεν με ενδιαφέρει το τί λένε για 'μένα, αρκεί να μην είναι αλήθεια.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής είναι τόσο θαμπό, που δεν αξίζει να συζητάμε και είναι θαμπό.

Όταν αλλάζουμε μάρκα τσιγάρων, μετακομίζουμε σε μια νέα γειτονιά, αγοράζουμε μια διαφορετική εφημερίδα, ερωτευόμαστε και ξε-ερωτευόμαστε, διαμαρτυρόμαστε με τρόπους τόσο επιπόλαιους όσο και βαθιούς ενάντια στο να μην αραιώνεται η θαμπή καθημερινή μας ζωή.

Η Φαντασία, μπορεί να ανοίξει οποιαδήποτε πόρτα. Γυρίστε το κλειδί και αφήστε τον τρόμο να μπεί μέσα.

Δεν σου τελειώνουν οι άνθρωποι. Σου τελειώνει ο εαυτός σου.

Ο αδύναμος, ο νευρωτικός, ο εγκληματίας, ίσως και ο καλλιτέχνης, έχουν μια απρόβλεπτη και διαστρεβλωμένη κοινή αθωότητα.

Αν δεν υπάρχει ένα μυστήριο για τον καλλιτέχνη, ώστε να το λύσει μέσα στην τέχνη του, τότε δεν έχει νόημα όλο αυτό.

Για μένα, κάθε πράξη τέχνης είναι η πράξη της επίλυσης ενός μυστηρίου.

Αν γνωρίζουμε το παρελθόν και ζούμε το παρόν, είναι πιθανό να ονειρευόμαστε το μέλλον;

 

O Τρούμαν Καπότε (30 Σεπτεμβρίου 1924 - 25 Αυγούστου 1984) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, γνωστός κυρίως για τη νουβέλα Πρόγευμα στο Τίφανις και το μυθιστόρημα Εν Ψυχρώ. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Δημοσίευσε τα πρώτα του κείμενα στη σχολική εφημερίδα. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών, αμέσως μετά το λύκειο, προσελήφθη στο περιοδικό The New Yorker. Το 1945, δημοσιεύτηκε το πρώτο του διήγημα με τίτλο Μύριαμ (Miriam), για το οποίο βραβεύτηκε με Ο. Henry Memorial Award. Η βράβευση αυτή τον οδήγησε στην υπογραφή ενός συμβολαίου με τον εκδοτικό οίκο Random House, για την έκδοση ενός μυθιστορήματος. Ο Καπότε έγινε γνωστός όχι μόνο για τη γραφή του αλλά και για τον τρόπο ζωής του. Προς το τέλος της ζωής του απομονώθηκε και υιοθέτησε μία πολύ εκκεντρική συμπεριφορά στις δημόσιες εμφανίσεις του, ενδεχομένως εξαιτίας του αλκοολισμού και της κατάχρησης άλλων ναρκωτικών ουσιών. Το τελευταίο λογοτεχνικό έργο του, που δημοσιεύτηκε ενώ βρισκόταν στη ζωή, ήταν η συλλογή διηγημάτων Μουσική για Χαμαιλέοντες, το 1980.

Πηγή: www.doctv.gr