«ἡ λύ­ση ἦ­ταν τε­λι­κὰ τό­σο ἁ­πλῆ..»

13.12.2020
«ἡ λύ­ση ἦ­ταν τε­λι­κὰ τό­σο ἁ­πλῆ..»

Ακούς πρῶ­τα τα πέ­τα­λα τοῦ ἀ­λό­γου στὴν ἄ­σφαλ­το, κοι­τά­ζεις ἀ­π’ τὸ πα­ρά­θυ­ρο, ἀ­πί­στευ­το, ὁ Δὸν Κι­χώ­της, ὁ ἥ­ρω­ας τῶν παι­δι­κῶν σου χρό­νων, στέ­κε­ται ἐ­κεῖ, στὸ πε­ζο­δρό­μιο καὶ πε­ρι­μέ­νει νὰ τοῦ ἀ­νοί­ξεις.

Σκου­πί­ζεις γρή­γο­ρα τὰ δά­κρυ­α, κα­τε­βαί­νεις μὲ τὶς παν­τό­φλες, ἦρ­θες τὴν κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή, γεν­ναῖ­ε ἱπ­πό­τη, δὲν ἀν­τέ­χω ἄλ­λο, ὁ δι­ευ­θυν­τής μου μὲ κά­νει κά­θε μέ­ρα σκου­πί­δι, τὰ ξέ­ρω ὅ­λα εὐ­γε­νέ­στα­τη δέ­σποι­να, ἂς μὴ χά­νου­με και­ρό.

Νά ’­μα­στε κι­ό­λας στὸ γρα­φεῖ­ο του, ποι­ός εἶ­στε, κύ­ρι­ε; οἱ Ἀ­πό­κρι­ες ἀρ­γοῦν ἀ­κό­μα, τὰ λό­για στὴν πε­ρί­πτω­σή σου πε­ριτ­τεύ­ουν κα­τα­ρα­μέ­νο κά­θαρ­μα, τὸ σπα­θὶ τοῦ ἱπ­πό­τη κα­τε­βαί­νει μὲ δύ­να­μη, χαρ­τιὰ αἰ­ω­ροῦν­ται καὶ δι­α­σκορ­πί­ζον­ται στὸ πά­τω­μα, ὁ δι­ευ­θυν­τὴς πέ­φτει αἱ­μό­φυρ­τος ἀ­π’ τὴν κα­ρέ­κλα, πλή­ρω­σε καὶ μὲ τὸ πα­ρα­πά­νω τὴν ἀ­παί­σια συμ­πε­ρι­φο­ρά του, ἀγ­κα­λιά­ζεις τὸν ἱπ­πό­τη γε­μά­τη εὐ­γνω­μο­σύ­νη, ἀ­νε­βαί­νε­τε κι οἱ δύ­ο στὸν Ρο­σι­νάν­τη, δὲν καλ­πά­ζει, πε­τά­ει, τὰ πό­δια του ἴ­σα ποὺ ἀγ­γί­ζουν τὶς κε­ραῖ­ες τῶν πο­λυ­κα­τοι­κι­ῶν, ἄ­δι­κα στε­νο­χω­ρι­όσουν, ἡ λύ­ση ἦ­ταν τε­λι­κὰ τό­σο ἁ­πλῆ.

Γ. Σαουλίδου, «Eκδικητής» (ἐπιθεώρηση The Books’ Journal, ἀρ. 63, Φεβρουάριος 2016)

Γα­λή­νη Σα­ου­λί­δου (Ἀθήνα, 1962). Σπού­δασε Παιδαγωγικὰ καὶ Φιλολογία (τμῆ­μα Ἱ­στο­ρί­ας – Ἀρ­χαι­ο­λο­γί­ας) καὶ μετεκπαιδεύτηκε στὴν Μα­ράσ­λει­ο Εἰ­δι­κὴ Ἀ­γω­γή. Ἐρ­γά­στη­κε ὡς δα­σκά­λα ἐ­πὶ 30 χρό­νια. Μὲ τὸ γρά­ψι­μο ἄρ­χι­σε νὰ ἀ­σχο­λεῖται με­τὰ τὴ συν­τα­ξι­ο­δό­τη­σή της.

 

CoverPhoto: S. Dali, Don Quixote and the Windmills