το δέρμα σου γλιστρούσε στο δέρμα της

εύκολο και ζεστό

σκέψη σχεδόν ακάμωτη κι αμέσως ξεχασμένη.

Μα στα ρηχά

ένα καμακωμένο χταπόδι τίναξε μελάνι

και στο βυθό –

αν συλλογιζόσουν ως που τελειώνουν τα όμορφα νησιά.

Σε κοίταζα μ’ όλο το φως και το σκοτάδι που έχω.

photography by Ursula I Abresch