Ένα απολαυστικό άρθρο του Σκεπτικού Κάφρου ή Mikeius

Ψάχνοντας θέματα για τη στήλη, αναπόφευκτα πέφτω σε πολλά site που πουλάνε κάποια εναλλακτική θεραπεία. Έχω συναντήσει από ομοιοπαθητική, χειροπρακτική και βότανα, μέχρι κρυστάλλους και ουροποσία. Διαβάζοντας αυτά τα site και μιλώντας με κόσμο που γενικά ασπάζεται την εναλλακτική ιατρική, βρήκα ένα κοινό μοτίβο.

Όλοι αυτοί πιστεύουν ότι οι βιομηχανίες φαρμάκων είναι κομμάτι ενός παγκοσμίου μακιαβελικού συνδικάτου, που θέλει να μας κρατεί μόνιμα αρρώστους για να πλουτίζει εις βάρος μας πουλώντας μας πανάκριβα φάρμακα. Η παράνοια φτάνει στο ζενίθ με μια συνομωσία που περιλαμβάνει εταιρίες, γιατρούς, ερευνητές και παρασκευαστές φαρμάκων και εκφράζεται πάνω κάτω ως εξής:

«Το ξέρεις ότι το φάρμακο για τον καρκίνο έχει ανακαλυφθεί εδώ και χρόνια, έτσι; Αλλά οι φαρμακοβιομηχανίες εξαγόρασαν και απείλησαν τον επιστήμονα που το ανακάλυψε, γιατί δεν θέλουν να βγει φάρμακο για τον καρκίνο γιατί βγάζουν εκατομμύρια από τις χημειοθεραπείες.»

Φφφφφφφ…. ας ξεκινήσουμε με το πιο βασικό λάθος. Το φάρμακο για τον καρκίνο. Δεν υπάρχει και δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει ΤΟ φάρμακο για ΤΟΝ καρκίνο. Γιατί; Διότι πολύ απλά δεν υπάρχει Ο καρκίνος.

Η λέξη «καρκίνος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα μεγάλο εύρος παθήσεων που ποικίλει τόσο στο άτομο και το όργανο που κτυπάει, καθώς και στη μέθοδο αντιμετώπισης. Οι εναλλακτικοί θεραπευτές έχουν συνηθίσει να δίνουν στους ασθενείς τους ένα και μοναδικό χαπάκι ή ένα και μοναδικό βότανο και νομίζουν ότι και στον πραγματικό κόσμο ασθενείς όπως ο καρκίνος μπορούν να αντιμετωπιστούν με μια πανάκεια. Δεν παίζει αυτό.

Δεύτερον. 

“Ο επιστήμονας που ανακάλυψε το φάρμακο εξαγοράστηκε για να θάψει την έρευνά του“.

Εδώ έχουμε την τυπική πλήρη άγνοια για το πως δουλεύει η σύγχρονη πανεπιστημιακή έρευνα σε συνδυασμό με την κλασική καρικατούρα του επιστήμονα ως μια μοναχική εκκεντρική ιδιοφυΐα που απλά πηδάει από το ένα Εύρηκα στο άλλο, «ανακαλύπτοντας πράγματα» στην πορεία.

Το πρόβλημα με αυτή τη θεωρία είναι ότι της λείπει το πιο βασικό στάδιο στη σύγχρονη επιστημονική έρευνα. Η επαλήθευση. Ας υποθέσουμε για λίγο ότι η συνομωσία ισχύει. Έστω ότι ένας επιστήμονας σε ένα εργαστήριο ανακαλύπτει το φάρμακο για τον καρκίνο. Το ερώτημα είναι: Πως το ξέρει; Πως μπορεί να είναι σίγουρος ότι το φάρμακο δουλεύει για να έχουν και λόγο οι φαρμακοβιομηχανίες να τον εξαγοράσουν; Πρέπει να γίνει μια σειρά από τεστ που ονομάζονται κλινικές δοκιμές, όπου δίνεις το φάρμακο σε μια ομάδα καρκινοπαθών και παρακολουθείς την πρόοδό τους. Μια κλινική δοκιμή μπορεί να κρατήσει μήνες ή και χρόνια και οι ασθενείς που συμμετέχουν δεν είναι απαραίτητα κλεισμένοι στο νοσοκομείο. Ζουν κανονικά τη ζωή τους.

Έστω λοιπόν ότι είσαι ένας από αυτούς τους καρκινοπαθείς και δοκιμάζουν πάνω σου ένα πειραματικό φάρμακο. Το φάρμακο δουλεύει και ο καρκίνος σου υποχωρεί. Δεν θα το πεις σε όλους τους συγγενείς και τους γνωστούς σου; Τα υπόλοιπα μέλη της κλινικής δοκιμής δε θα το πουν κι αυτοί στους δικούς τους; Δεν θα το γράψει μια τοπική εφημερίδα; Αλλά έχει κι άλλο. Ακόμα κι αν μια κλινική δοκιμή βγει 100% θετική, παραμένει ΜΙΑ κλινική δοκιμή. Ο ερευνητής πάλι δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Πρέπει να στείλει τα ευρήματα του σε άλλα κλινικά εργαστήρια για να επαναλάβουν το τεστ με νέο δείγμα καρκινοπαθών και ούτω καθεξής.

Για να βρεθεί λοιπόν οποιαδήποτε θεραπεία τη σήμερον ημέρα, εμπλέκονται εκατοντάδες άτομα μέσα και έξω από το εργαστήριο. Τι τους κάνουν όλους αυτούς οι φαρμακοβιομηχανίες; Τους βρίσκουν έναν έναν και τους εξαγοράζουν ΟΛΟΥΣ; Και πες ότι ο επιστήμονας είναι αρκετά καθίκι και το βουλώνει. Ο άλλος είναι ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗΣ που γιατρεύτηκε και έρχεσαι να του πεις ότι το φάρμακο που τον γιάτρεψε αποσύρεται; Ο τύπος πλέον ξέρει ότι υπάρχει φάρμακο που μπορεί να γιατρέψει και τους άλλους 2-3 καρκινοπαθείς στο σοι του η την παρέα του. Αλλά προτιμάει να τους αφήσει να πεθάνουν γιατί τον λαδώσανε η τον απειλήσανε οι φαρμακοβιομηχανίες; Λίγο τραβηγμένο.

Τρίτον. 

“Οι φαρμακοβιομηχανίες δεν θέλουν φάρμακο για τον καρκίνο γιατί βγάζουν πολλά λεφτά από τις χημειοθεραπείες και δε θέλουν να μειώσουν τα κέρδη τους. Πιο γενικά, στον κόσμο της υγείας επικρατεί ένα μονολιθικό φαρμακοβιομηχανικό σύμπλεγμα με κοινή πολιτική γραμμή: κράτα τον κόσμο άρρωστο για να πλουτίσουμε.”

Εντάξει, δε λέω. Ατσάλι σκέτο η λογική σου, αλλά άκου τη συμβαίνει στη Γη. Στη Γη, έχουμε ένα σύστημα που λέγεται ελεύθερη αγορά και επιτρέπει την ανάπτυξη ανταγωνιστικών φαρμακοβιομηχανιών που ΔΕΝ ασχολούνται με χημειοθεραπείες και δεν βγάζουν φράγκο από αυτό. Οι εταιρίες αυτές θα ενδιαφερόντουσαν άμεσα για ένα φάρμακο κατά του καρκίνου. Όχι μόνο για να χεστούν οι ίδιες στο τάλιρο, αλλά για να χτυπήσουν ταυτόχρονα και τους ανταγωνιστές τους.

Δεν είναι κάτι καινούργιο. Όπως έχουμε εταιρίες τροφίμων που πλακώνονται για το ποια θα σε ταΐσει, έτσι έχουμε και φαρμακοβιομηχανίες που πλακώνονται για το ποια θα σε γιατρέψει. Η Pheizer το 2008 έβγαλε σχεδόν 2 δισεκατομμύρια δολάρια πουλώντας Viagra. 2 δις σε ένα χρόνο πουλώντας χαπάκι για τη σηκωμάρα. Αν βρει θεραπεία για τον καρκίνο, θα έχει αρκετά λεφτά για δικό της κράτος! Θα γίνει θρύλος. Το σλόγκαν της για τα επόμενα 200 χρόνια θα είναι «Pheizer. ΘΕΡΑΠΕΥΣΑΜΕ ΤΟΝ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΚΑΡΚΙΝΟ».

Πέρα από την πλάκα, αυτό είναι και το τελειωτικό επιχείρημα για όλα αυτά. Δεν υπερασπίζομαι τις φαρμακοβιομηχανίες, ούτε λέω ότι είναι αθώες. Και την κερδοσκοπία τους την έχουν και τη διαφθορά τους την έχουν. Αλλά το να μη βγάζεις στο εμπόριο ένα τόσο σημαντικό φάρμακο δεν βγάζει νόημα σε επίπεδο επιχείρησης! Μπορεί να είμαι δύσπιστος προς την ψευδοεπιστήμη, αλλά στον κόσμο που ζούμε, μπορώ να είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ για δύο πράγματα: την ανθρώπινη απληστία και το κίνητρο του κέρδους.

Αν όλες αυτές οι πανάκειες είναι αλήθεια, γιατί δεν χρησιμοποιούνται για κέρδος στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς; Γιατί οι εταιρίες πετρελαίου ξοδεύουν εκατομμύρια σε γεωλογικές έρευνες και δεν προσλαμβάνουν καλύτερα έναν ραβδοσκόπο ή ένα μέντιουμ να τους το βρει για χίλια ευρώ; Γιατί οι ιδιωτικές κλινικές αγοράζουν πανάκριβα ιατρικά μηχανήματα και δεν χρησιμοποιούν ιριδολογία και κρυσταλοθεραπεία που στην τελική είναι σχεδόν τσάμπα; Άρα ή όλες οι εταιρίες ξαφνικά τρελαθήκαν και δεν τους νοιάζει να έχουν χαμηλό κόστος ή όλες αυτές οι βλακείες ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ!

***

Πηγές:

Steven Novella: NeuroLogica

Quackwatch.com

bloomberg

Το είδαμε στο: luben