Θεά πούσαι στ’ αγέρι σκορπισμένη,
φλόγα στο σπήλαιό μας το κρυφό,
άκουσε μια ψυχή αποκαμωμένη,
που ύμνο σου προσφέρει από χαλκό.

Γίνου, Ηδονή, μόνη βασίλισσά μου.
Σειρήνας μάσκα φόρεσε, θεά μου,
με σαρκοβελουδένιαν ομορφιά,

ή χύσε τις βαρύπνιες σου σ’ εμένα
μες τ’ άϋλα κρασιά τα μαγεμένα,
ω Ηδονή, άπιαστη εσύ σκιά!

Απόσπασμα από το βιβλίο «Απαγορευμένα ποιήματα» του Σαρλ Μπωντλαίρ