από μαράζι, καρφιά από κρατημένες, ανέκφραστες δυνάμεις,
ονειρεύεται μια ποίηση ηφαίστειο, ένα λόγο ρέοντα ως πυρα-
κτωμένη λάβα. Κάποτε, θα την πράξει αυτήν την ποίηση, κά-
ποτε... Στο μεταξύ, οι καύτρες των τσιγάρων του καίνε τα
σεντόνια και τα δάκτυλα.

(Από τη συλλογή «Ο ακίνητος δρομέας», εκδ. Νεφέλη, 2000 –συγκεντρωτική έκδοση «Η φωνή της σιωπής, Ποιήματα 1966-2000», εκδ. Νεφέλη, 2006)