Ο νεοέλληνας καμαρώνει για τα αρχαία κάλλη του, αλλά δε γνωρίζει καν τι είπαν οι πρόγονοί του.
Ο νεοέλληνας όταν έχει πονοκέφαλο, παίρνει τηλέφωνο τη μάνα του να τον ξεματιάσει.
Ο νεοέλληνας χορεύει το "είμαι αϊτός χωρίς φτερά" και γονατίζει στην εικόνα του οσίου Ποταπίου.
Ο νεοέλληνας έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο, αλλά μουντζώνει και κατεβάζει καντήλια για πλάκα, ενώ ακούει τέρμα Κιάμο και Πάολα.
Ο νεοέλληνας αγαπά τη γυναίκα του, αλλά άμα χωρίσουν είναι πουτάνα.
Ο νεοέλληνας αγαπά το παιδί του, αλλά αν αυτό "δεν ακούει" του χώνει σφαλιάρες.
Ο νεοέλληνας είναι χριστιανός, αλλά χαίρεται με τη συμφορά του διπλανού του.
Ο νεοέλληνας νιώθει ευρωπαίος, αλλά πετά το πλαστικό απ το φραπέ του όπου νά ναι.
Ο νεοέλληνας είναι απόγονος σπουδαίων ανθρώπων, αλλά αυτός νιώθει σπουδαιότερος γιατί είναι ο "ξέρεις ποιός είμαι γω ρε;"
Ο νεοέλληνας αν είχε την ελάχιστη επίγνωση του ποιός είναι, ίσως να έκανε ένα βήμα μπρος ώστε να πάψει να είναι αυτό που είναι:
Μια καρικατούρα ανθρώπου που απέχει έτη φωτός απ τον άνθρωπο
Αναδημοσίευση ανάρτησης, της Αριστέας Σερεμέτη στο facebook