Ατμοσφαιρικές εικόνες από τη Φινλανδία.

Ο Φινλανδός φωτογράφος Μίκο Λάγκερτσεντ (Mikko Lagerstedt) στη σειρά εικόνων με τίτλο «trees», αναδεικνύει την ομορφιά του τοπίου της πατρίδας του, με βασικούς πρωταγωνιστές τα δέντρα.

Ο έρωτας είναι ένα παράδοξο.

Κρύβει μια υπόσχεση απόλυτης ηδονής.

Όμως βιώνεται σαν πόνος.

«Έρως, με το σοβαρότερο νόημα, σημαίνει: Να ξέρουμε κάποιον, του οποίου το χρώμα πρέπει να παίρνουν τα πράγματα, αν θέλουν να φτάνουν πλήρως ως εμάς, ούτως ώστε να παύουν να είναι αδιάφορα ή φοβερά, ψυχρά ή κενά, και ακόμη και τα πλέον απειλητικά ανάμεσά τους, όπως τα κακά ζώα με την είσοδο τους στον κήπο της Εδέμ, να πέφτουν εξημερωμένα στα πόδια μας».

Τα συναισθήματα είναι για τους θεραπευτές, ότι οι αριθμοί για έναν λογιστή, ένα σφυρί για έναν οικοδόμο ή ένας κινητήρας για έναν μηχανικό. Απλά ως θεραπευτές δεν μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας χωρίς αυτά.

«Της γυναίκας το σώμα είναι το μουσικό όργανο.

Η αρρενωπία του άντρα είναι ο οργανοπαίχτης.

Στον Ζαν-Πωλ Σαρτρ, που μου διηγήθηκε
Την ιστορία του Αλή με τα Γαλάζια Μάτια.

Θέλεις να πατάς σταθερά.

Σ’ άρεσουν οι ρηχές θάλασσες.
Σ’ αρέσει να γυρνάς τον κόσμο
Αλλά πάντα στα ρηχά.

Επειδή η δική μας συμπεριφορά είναι πάντα ο καλύτερος «δάσκαλος» για τα παιδιά μας, κι αυτά τα «μαθήματα» είναι πολύτιμα για το μέλλον τους!

Ο καλύτερος τρόπος να κάνουμε το παιδί μας έναν ευτυχισμένο ενήλικα είναι να είμαστε εμείς ευτυχισμένοι ενήλικες. Γιατί αυτό που τα παιδιά μας κατανοούν ως «φυσιολογικό» είναι ό,τι βλέπουν τους γονείς τους να κάνουν.

ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ (ΧV)

Tα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές. Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς, ν’ ακριβολογώ μες στα μυστήρια.

Όταν έχω κατάθλιψη διψάω να μιλήσω. Όμως δε βρίσκω τις λέξεις να εκφραστώ. Κάθε μέρα ξεκινάει με ελπίδα και όσο νυχτώνει καταλήγει σε απογοήτευση...

Κατάθλιψη σημαίνει ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα και μου είναι πολύ δύσκολο να ξαναβγώ.