-Ο έρωτας είναι ο πιο μεγάλος παιδαγωγός· η μέθοδος τους είναι η πιο σίγουρη· βασίζεται στις βαθύτερες αισθήσεις μας, την αφή και την όσφρηση.

-Ναι, το γόνιμο θάνατο, που ‘ναι πιο ζωντανός απ΄τη ζωή. Το θάνατο, τον ανώτερο έρωτα.

-Μη ζωγραφίζετε, δίδασκε ένας παλιός σοφός, το δημιουργημένο πράγμα· παρά τις δημιουργικές δυνάμεις που το γέννησαν!

Βιβλίο,
εσύ δεν μπόρεσες
να με τυλίξεις στο χαρτί,

Αυτά που θυμάμαι είναι βέβαια πολύ λιγότερα από τα χρόνια μου. Αφαιρούμε την παιδική ηλικία, την Κατοχή, τις πολύχρονες σπουδές και τα ταξίδια στο εξωτερικό – και είναι ζήτημα αν τα μισά μου χρόνια γιόρτασα ελληνικό Πάσχα. (Κι εδώ που τα λέμε, μόνο Ελληνικό Πάσχα υπάρχει – οπουδήποτε αλλού, είναι άνοστο και ανύπαρκτο).

Ανεβήκαμε στα φτερά των χελιδονιών για να κόψουμε λουλούδια από τον ουρανό.

Δεν έχει ο αγέρας του καλοκαιριού κανένα μυστικό για μας που περπατάμε ξυπόλυτοι στα χόρτα και μιλάμε στα τζιτζίκια τη γλώσσα του ήλιου.

Η φωτιά κάηκε ολόκληρη και γίνηκε πάλι φωτιά.

Τον ξεχώρισα μόλις τον είδα, ήμουνα ταχτική στα κηρύγματά του·
πούλησα κι ένα κτηματάκι της θειας μου για να τον ακολουθήσω.

Ω Κύριε, εγώ ‘μαι που έσπασα σα μυρογιάλι
στα ιερά σου πόδια την καρδιά μου, και τα ολόξανθα
μακριά μαλλιά μου εγώ τ’ ανέμισα στις τρέμουλες,
σκυφτές των Αποστόλων κεφαλές, σα φλάμπουρο!

Χριστέ μου

γιατί φόρεσες αυτό το μακρύ πένθιμο φουστάνι

κι αυτά τ΄ αγκάθια στο κεφάλι σου;

21.
Καθαρώτατον ἥλιο ἐπρομηνοῦσε
Τῆς αὐγῆς τὸ δροσᾶτο ὕστερο ἀστέρι,
Σύγνεφο, καταχνιά, δὲν ἀπερνοῦσε
Τ᾿ οὐρανοῦ σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μέρη·

Γοερά το βλέπω ετοιμάζεσαι
για την Ανάστασή σου.

Αδρανείς.

Σε παρασύρει η φωτογραφία σου

ότι το έχεις δίπορτο όποτε θέλεις είσαι τάχα εδώ

κι όποτε θες κατέρχεσαι.