Εάν το τελευταίο παιδί σας έχει μεγαλώσει και είναι έτοιμο να εγκαταλείψει το σπίτι -ή έχει ήδη φύγει- ίσως να αντιμετωπίζετε το «σύνδρομο της άδειας φωλιάς». Κατανοήστε γιατί συμβαίνει και τι μπορείτε να κάνετε γι’ αυτό.

Αν ο Δεκέμβριος, όπως έχουμε ξαναπεί, είναι ο μήνας των βιβλίων, ο μήνας κατά τον οποίο πουλιούνται και χαρίζονται όσα βιβλία πουλιούνται και χαρίζονται σχεδόν όλο τον υπόλοιπο χρόνο (ναι, σωστά: με την εξαίρεση της θερινής περιόδου), το τελευταίο του δεκαήμερο είναι το αποκορύφωμα της θριαμβευτικής και νικηφόρας επέλασης των αναγνωστών στα βιβλιοπωλεία. Ουσιαστικά, το δεκαήμερο που ξεκινά σήμερα είναι για την αγορά του βιβλίου ό,τι ο τελικός του Champions League για το ποδόσφαιρο.

Ξαφνικά, λες και κάποιο πεπρωμένο μαγικό με γιάτρεψε από μια τύφλωση παλιά, με αποτελέσματα εκπληκτικά κι αιφνίδια, σηκώνω το κεφάλι πάνω από την ανώνυμη μου ύπαρξη, για να γνωρίσω το πώς ζω.

Και βλέπω πως ό,τι έκανα, ό,τι σκέφτηκα κι ό,τι υπήρξα, είναι ένα είδος αυτοεξαπάτησης και τρέλας.

Μένω έκθαμβος μπροστά σ’ αυτά που κατάφερα να μη δω. Στέκω άφωνος μπροστά σ’ αυτό που ήμουν και που σήμερα βλέπω πως τελικά δεν είμαι.

Με τον τρόπο που είναι διατυπωμένη η φράση στην διπλανή εικόνα εγείρονται δικαιολογημένα αντιδράσεις όταν δεν γίνεται κατανοητή η σχέση τυχαίου, αναγκαιότητας και τυχαίου αιτιoκρατημένου γεγονότος. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχει μια διαλεκτική σχέση που είναι πολύ βασική προκειμένου να κατανοηθούν επιστημονικά όλα εκείνα τα γεγονότα που μας φέρνουν πολλές φορές αντιμέτωπους σε μεταφυσικά ζητήματα ακόμα και εκεί που θα έπρεπε να λέμε τα ίδια ακριβώς. 

Όλοι ξέρουμε κάποιον που νομίζει πως είναι πιο έξυπνος από όσο είναι. Αλλά πριν κρίνετε, καλύτερα να ελέγξετε αν δεν ανήκετε στο φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ.

Προφανώς κι ένα παιδί σου αλλάζει τη ζωή. Και, προκειμένου να το μεγαλώσεις σωστά (όπως εσύ το έχεις στο μυαλό σου), θα κάνεις θυσίες γι’αυτό. Ναι, θυσίες, ας μη φοβόμαστε τη λέξη. Δεν σε αναγκάζει κανείς –θέλεις και τις κάνεις, αλλά είναι θυσίες.

Με τον όρο placebo εννοούμε το φαινόμενο κατά το οποίο κάποιοι άνθρωποι έχουν θετικές αποδράσεις μετά την χορήγηση μιας αδρανούς ουσίας ή μιας «εικονικής» θεραπείας. 

Τρεις λόγοι υπάρχουν για να μισούν οι άνθρωποι τον Τζώρτζ Σόρος: 1. Είναι Εβραίος. 2. Είναι πάμπλουτος. 3. Είναι φανατικός φιλελεύθερος.

Προκειμένου να επιλέξουν τους φοιτητές τους, τα αμερικανικά πανεπιστήμια λαμβάνουν υπόψη διάφορα κριτήρια: τις σχολικές επιδόσεις, την εθνοτική καταγωγή, τον τόπο κατοικίας ή ακόμη και το φύλο. Τα πιο αναγνωρισμένα πανεπιστήμια λαμβάνουν επίσης υπόψη και τη συγγένεια του υποψηφίου. Ευνοούν τα παιδιά αποφοίτων, εφαρμόζοντας έτσι μια μορφή θετικής διάκρισης… για τους πλούσιους.

Πώς θα χαρακτηρίζαμε τον πολιτικό διάλογο σήμερα; Συναισθηματικό, παράλογο, φατριαστικό, τοξικό. Κανένα από αυτά τα επίθετα δεν συμβαδίζει ιδιαίτερα με τον στόχο της καλλιέργειας μιας υγιούς πολιτικής κουλτούρας διαλόγου. Σήμερα ζούμε σε μια πολιτική κουλτούρα γεμάτη από προσωπικούς χαρακτηρισμούς, ύβρεις και απειλές, ενώ καθένας μας έχει τη δική του αγαπημένη αίθουσα ηχούς στην οποία μπορεί να καταφύγει όταν αμφισβητείται η κοσμοθεώρησή του.