Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο

Όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού

Είν’ έρωτες χαμένοι

Ο έρωτας παραμένει το μόνο πράγμα που μετράει αληθινά.

Είναι ηλίθιο να τον περιχαρακώνουμε σε ιστορίες ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα.

Την αμφυσημία που κρύβεται σε κάθε πάθος την ανακάλυψα όταν, φτωχή και εκκεντρική, συνάντησα τον Κινέζο εραστή.

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού, που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Απ’ όλους τους ορισμούς της ευτυχίας

αρχικά της ατομικής, έπειτα κυρίως της συλλογικής

δοκίμασα διαδοχικά δυο τρεις

που μου είχαν φανεί πιο δίκαιοι, πιο σωστοί

Δυὸ χρόνια ἐκείνη τὸν περίμενε, μὲ τὴν ψυχή στὰ δόντια, ὅπως λένε,
κ’ ἐκεῖνος ἦρθε κάποια μέρα, ἀρχὲς τῆς ἄνοιξης, σὰ νὰ μὴν εἶχε συμβεῖ τίποτα.

– Ε’ –

Ποῦ πῆγε ἡ μέρα ἡ δίκοπη πού εἰχε τὰ πάντα ἀλλάξει;
Δέ θὰ βρεθῇ ἕνας ποταμός νἆναι γιὰ μᾶς πλωτός;
Δέ θὰ βρεθῇ ἕνας οὐρανός τὴ δρόσο νὰ σταλάξῃ
γιὰ τὴν ψυχή ποὺ νάρκωσε κι ἀνάθρεψε ὁ λωτός;

Κάτω ἀπ' τὶς ῥάγες...

Κάτω ἀπ' τὶς ῥάγες τοῦ τραίνου

Κάτω ἀπὸ τὶς γραμμὲς τοῦ βιβλίου

Κάτω ἀπὸ τὰ βήματα τῶν στρατιωτῶν

Οι δείχτες κοκαλιάσανε κι αυτοί στην ίδια ώρα.

Όλα αργούν πολύ να τελειώσουνε το βράδυ, όσο κι αν τρέχουν γρήγορα οι μέρες και τα χρόνια

Έχει όμως κανείς και τις διασκεδάσεις του, δεν μπορείς να πεις· απόψε λ.χ. σε τρία θέατρα πρεμιέρα.

Εγώ, συλλογίζομαι το γέρο συμβολαιογράφο του τελευταίου πατώματος, με το σκοτωμένο γιο, που δεν τον είδα ούτε και σήμερα. Έχει μήνας να φανεί.

Οι σιωπές ξεχωρίζουν

Τις χορδές προστατεύουν

Τις γδαρμένες μου λέξεις