Στο βιβλίο του Wayfinders ο Wade Davis επικεντρώνεται στον τρόπο ζωής, τον πολιτισμό και τη σοφία των ιθαγενών λαών, με τους οποίους ο Davis έχει περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του.
Τα χωριά τους έχουν γίνει το σπίτι του, ο κόσμος τους το σχολείο του και η κοσμοθεωρία τους τα μαθήματά του. Το Wayfinders παρακολουθεί τους Πολυνήσιους εποίκους, τους νομάδες της ερήμου, τους κυνηγούς της Αρκτικής, τους δρομείς των Ανδεων και τους Aboriginal στις απομακρυσμένες και ακατοίκητες περιοχές στην ενδοχώρα της Αυστραλίας.
Όλες αυτές τις φυλές που έχουν μάθει να περιηγούνται στο τεράστιο ανοικτό ρου του πλανήτη χωρίς κανένα από τα σύγχρονα εργαλεία πλοήγησης, όπως πυξίδα, εξάντα και GPS. Για χιλιετίες κατάφερναν – και ακόμη καταφέρνουν – να καθοδηγούνται από τα αστέρια, τον άνεμο, τα κύματα, τις αμμοθίνες, ακόμη και τις μυρωδιές με τους τρόπους που τους έχουν μεταδώσει οι απόγονοί τους.
Μεταξύ όλων των παραγόντων που απειλούν τις φυλές αυτές με αφανισμό, ο σημαντικότερος είναι η απώλεια της γλώσσας, η οποία, όπως αναφέρει και ο συγγραφέας τους βιβλίου: «δεν είναι απλώς ένα σύνολο γραμματικών κανόνων και λέξεων. Είναι μια λάμψη του ανθρώπινου πνεύματος, ο όχημα με το οποίο η ψυχή του κάθε ιδιαίτερου πολιτισμού έρχεται στον υλικό κόσμο». «Κάθε γλώσσα» επισημαίνει «είναι μια αρχέγονη καλλιέργεια του νου, μια καμπή της σκέψης, ένα οικοσύστημα πνευματικών δυνατοτήτων» και ως εκ τούτου δεν έχουμε την πολυτέλεια να τη χάσουμε.
Δεν είναι εύκολο να πείσεις τον σύγχρονο κόσμο ότι οι αυτόχθονες λαοί και οι πολιτισμοί τους είναι σημαντικοί, ότι, στην πραγματικότητα είναι ζωτικής σημασίας για την οικολογική και πολιτιστική υγεία μας. Πολλοί που έχουν δοκιμάσει έχουν αποτύχει να διευκρινίσουν και να αποσαφηνίσουν την αξία και την ομορφιά των αρχαίων πολιτισμών του χωρίς να υποτιμήσουν τις τεχνολογικές και πολιτιστικές κατακτήσεις του μοντερνισμού. Ο Davis το καταφέρνει υπενθυμίζοντας στους αναγνώστες ότι «ο δρόμος που έχουμε πάρει δεν είναι ο μόνος διαθέσιμος» και ότι θα πρέπει να ακούσουμε προσεκτικά τους ανθρώπους, πολλοί από αυτούς αναλφάβητοι, οι οποίοι ωστόσο «μάχονται, όχι μόνο για την πολιτιστική τους επιβίωση, αλλά κα για να λάβουν μέρος σε ένα παγκόσμιο διάλογο που θα καθορίσει το μέλλον της ζωής τους στη γη».
Ο κατάλογος του Davis για τις πολιτιστικές θηριωδίες που διαπράττονται στο όνομα της τεχνολογικής προόδου είναι μακρύς. Μία πρόοδος που υποτίθεται γίνεται για τις πολιτιστικές αναγεννήσεις του σύγχρονου κόσμου και για την καθιέρωση μιας οικολογικής παιδείας που θα σώσει τον πλανήτη μας, ενώ αυτοί οι πολιτισμοί διαθέτουν τη σοφία της αρμονικής συμβίωσης με τη φύση και την έχουν εφαρμόσει για χιλιάδες χρόνια με επιτυχία, και όμως τα πετάμε στο καλάθι των αχρήστων αντικαθιστώντας τα με τεχνολογικά υποπροϊόντα.
«Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και ζωντανός;» Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα με το οποίο ασχολείται ο Davis σε μια σειρά πέντε διαλέξεων που συνθέτουν το βιβλίο. Δεν υπάρχει ενιαία και ακριβής τοποθέτηση, και καμία θρησκεία ή ιδεολογία δεν μπορεί να προσφέρει μια ολοκληρωμένη απάντηση, λέει ο ίδιος. Οι πολιτισμοί του κόσμου θα απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα με χιλιάδες διαφορετικές φωνές, οι οποίες «συλλογικά, περιλαμβάνουν το ανθρώπινο ρεπερτόριο μας για την αντιμετώπιση όλων των προκλήσεων που θα αντιμετωπίσουμε ως είδος. . . καθώς συνεχίζουμε αυτό το ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ», με οποιαδήποτε εργαλεία πλοήγησης διαθέτουμε.
Πηγή: cool2re.gr
