Στους ζωγράφους και γλύπτες ήταν ανέκαθεν ένας τομέας δράσης, η τέχνη όμως είναι ένας διαρκώς επεκτάσιμος όρος και κανείς δεν μπορεί να αυτοχαρακτηριστεί κύριος εκφραστής της, καθώς μέσα από αυτήν αποδίδονται σκέψεις και μηνύματα σε τεχνητές ή ζωντανές εικόνες, σε στατική ή κινούμενη εμφάνιση.
Ann Liv Young
Δεν είναι περίεργο πως οι πρόσφατες αποδώσεις τέχνης εστιάζουν όλο και περισσότερο στο γυμνό σώμα και την ερωτική φόρτισή του: στον τεχνολογικό και εικονικό κόσμο που ζούμε, το γυμνό σώμα, ως θεατές, μάς επιτρέπει να έχουμε μια κατανόηση της οργανικής και βιολογικής ακόμη πλευράς του ανθρώπου. Από την πλευρά των καλλιτεχνών το να χρησιμοποιούν το γυμνό σώμα είναι αντίδραση στην, από τη μια, απάθεια του σύγχρονου ανθρώπου στο ζωντανό, και από την άλλη, η ανάγκη να περιβληθεί από την άποψη και πλευρά της τέχνης και όχι της σαρκικής εκμετάλλευσης.
Το γυμνό σώμα, όταν εμφανίζεται μπροστά στους θεατές, ή παρευρισκόμενους εμπεριέχει τη δράση περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Αυτός είναι και ο λόγος που από πολλούς έχει υιοθετηθεί σαν τρόπος διαμαρτυρίας, γιατί περικλείει την άμεση αντίδραση στα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα του πλανήτη. Κοιτώντας το η λίμπιντο μπορεί να παρατηρεί συντροφιά με τον σεξισμό, αλλά περιέργως νοιώθουν να μην τους αφορά, το μυαλό είναι απασχολημένο με το να αποκρυπτογραφήσει το νόημα της παρουσίασης.
Kyrahm και Julius Kaiser
Το ιταλικό ζευγάρι έχει καταθέσει μία πολλαπλότητα δράσεων καθορίζοντας το ύφος που χαρακτηρίζεται Extreme Gender Art, είτε με καταστάσεις που αντιπροσωπεύουν φαντασιώσεις μαζοχισμού, όπως και άλλα πολλά σε ότι αφορά την έννοια του σεξουαλικού φύλου.
Εκεί κινείται και η περίπτωση του «Gender Obsolescence» το βραβευμένο (με το Laguna Prize) πρώτο επεισόδιο της σειράς «Human Installation». Η ιδέα που βρίσκεται από πίσω είναι η μετάλλαξη, η μορφοποίηση των φορέων της κοινωνίας των πολιτών, ένα θέμα ιδιαίτερα αγαπητό στην Kyrahm, μία καλλιτεχνική ψηφιακή εφαρμογή στην επιστήμη της επικοινωνίας.
Ann Liv Young
Προερχόμενοι από μια συμβατική διαδρομή στο μπαλέτο, οι παραστάσεις τους είναι ένα μείγμα ταραχώδης θεατρικής παράστασης, χορού, μουσικής και βίντεο. Με την ιδιαιτερότητα ότι μπορεί να υπάρχουν ζωντανές σκηνές σεξ.
Οι Young είναι γνωστό ότι αμφισβητούν ευθέως το κοινό και μάλιστα καταφέρονται να προσβάλουν οποιονδήποτε εκδηλώσει δυσαρέσκεια για τις πράξεις τους, όπως συνέβη με τους ακτιβιστές της ΡΕΤΑ, οργάνωση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων. Λίγο ακραίοι και δύσκολα αποφεύγεις να χαρακτηρίσεις λάθος κάποιες από τις τακτικές τους.
Voina
Είναι ως επί το πλείστον μια συλλογική παρέμβαση από τους αναρχικούς στο δρόμο, σε σκηνοθεσία Oleg Vorotnikov, Leonid Nikolaev και Alex Plutser-Sarno. Η Nadezhda Tolokonnikova πριν πάει στους Pussy Riot ήταν μέλος της Voina.
Sadie Lune
Ηθοποιός πορνό, πόρνη (ή «εργαζόμενη του σεξ» όπως η ίδια προτιμά να προσδιορίζει τον εαυτό της) και intermedia καλλιτέχνης, είναι επίσης μία σημαντική νέα φωνή στην αμερικανική queer κουλτούρα. Ριζοσπαστικά φεμινίστρια επαίρεται για την άρνησή της να ξυρίσει το σώμα της.
Με ασίγαστη ορμητικότητα μάχεται να ξεπεράσει τα εμπόδια ανάμεσα στην τέχνη και την πορνογραφία, ένα θέμα που έχει συζητηθεί σε πανεπιστήμια και γκαλερί.
Marina Abramovic
Είναι η μητριάρχης της τέχνης που παρουσιάζει ένα έργο μέσω της ζωντανής απόδοσης, ή παράστασης, όπως το έργο «Balkan Erotic Epic» όπου αποδίδονται με καλλιτεχνικό τρόπο ερωτικά στοιχεία της σερβικής λαογραφίας.
Από αμνημονεύτων χρόνων η γεωργική γονιμότητα και οι ιεροτελεστίες των Βαλκανίων δίνουν μια μεγάλη ανακούφιση στα αρσενικά και θηλυκά γεννητικά όργανα, αυτές οι αρχαίες ειδωλολατρικές τελετουργίες ανακαλύπτονται εκ νέου από την καλλιτέχνη.
Το ίδιο ακριβώς κάνει και με τα «Rhythm 10, 1973» και «Rhythm 5, 1974», έχοντας επικεντρωθεί στα θέματα του πόνου και του σωματικού καθαρισμού.
Πηγή: cool2re.gr
