Μέσω αυτής της εικόνας θέλουμε να καλύψουμε και να ωραιοποιήσουμε αυτό που έχουμε μέσα μας, χωρίς τα ρούχα είμαστε γυμνοί όχι μόνο κυριολεκτικά αλλά και ουσιαστικά, δεν μας καλύπτει τίποτα και αυτό το εκλαμβάνουμε ως παράδοση του εγώ μας στους άλλους. Πέρα από το μοντέλο του αποδεκτού και απορριπτέου που επιβάλει η βιομηχανία του life style, τα γυμνά σώματα των ανθρώπων είναι για όλους ίδια κι όμως το φυλάγουμε σαν να έχουμε κάτι μοναδικό, το μόνο μοναδικό που έχουμε είναι ο εγωισμός μας και για αυτόν ντρεπόμαστε.

Αν και η Polly Penrose φωτογραφίζει τον εαυτό της οι εικόνες δεν είναι προσωπικές, αλλά όλων των ανθρώπων που έχουν σώμα. Δεν καταθέτει καμία ενδυματολογική άποψη και με τον ίδιο τρόπο γίνεται και διαχρονική γιατί η εικόνα του γυμνού σώματος είναι ίδια από καταβολής της ανθρωπότητας. Εποχή διαγράφεται μέσα από το περιβάλλον και τα αντικείμενα που το απαρτίζουν μέσα όμως από μια χαοτική παράθεση που υπογραμμίζουν μεταβλητότητα και παροδικότητα χάνοντας έτσι και την παραμικρή αξία που θα μπορούσαν να έχουν. Έτσι θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπερθεματίζεται το σώμα, κι αυτό όμως είναι ένα υλικό αντικείμενο το ίδιο πεταμένο με όλα τα άλλα.

Δεν έχει λοιπόν τόση αξία το σώμα μας, μην το παραφορτώνετε με σημασίες και νοήματα, αφήστε να εκφραστεί έξω από τη βιομηχανία της μόδας, του έρωτα και της καταναλωτικής κοινωνίας που θέλει να παραφουσκώνει ένα κούφιο εγώ.

Πηγή: cool2re