Αυτά τα μικρά αρχιτεκτονικά θαύματα είναι γνωστά ως «mudhif» και χτίστηκαν χωρίς καρφιά, ξύλο ή γυαλί σε λιγότερο από τρεις ημέρες, με λάσπη και καλάμια.

Είναι μια μέθοδος κατασκευής που έχει χρησιμοποιηθεί από τους κατοίκους των πεδιάδων για χιλιάδες χρόνια, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή η εξωτική αρχιτεκτονική έχει σχεδόν εξαφανιστεί εντελώς.

Η καταστροφή αυτού του παραδείσου της Μέσης Ανατολής έγινε επί εποχή Σαντάμ Χουσεΐν. Οι βάλτοι και τα πλωτά σπίτια για αρκετό καιρό ήταν καταφύγιο για όσους διώκονταν από την κυβέρνηση του Χουσεΐν, αλλά και στο παρελθόν ένα καταφύγιο για σκλάβους.

Κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων στο Ιράκ, το 1991 ο Σαντάμ Χουσεΐν στράγγιξε τους υγροτόπους στο νότιο Ιράκ, σαν τιμωρία για τους Άραβες Marsh, που είχε υποστηρίξει την εξέγερση και φέρεται να έδιναν καταφύγιο σε αυτούς που η κυβέρνηση θεωρούσε τρομοκράτες.

Η ιρακινή κυβέρνηση με επιθετικά έργα άρδευσης το 1970 άρχισε να διακόπτει τη ροή του νερού προς τα έλη. Πολύ γρήγορα, η πηγή τροφής τους είχε εξαλειφθεί, τα χωριά κάηκαν και ο καταπράσινος παράδεισος τους μετατραπηκε σε έρημο. Το λίγο νερό που έμεινε φέρεται να ήταν δηλητηριασμένο.

Οι κάτοικοι κατά χιλιάδες αναγκάστηκαν να φύγουν από τους οικισμούς τους, εγκαταλείποντας επίσης και τον παραδοσιακό τρόπο ζωής και πήγαν σε πόλεις σε άλλες περιοχές του Ιράκ ή σε ιρανικά στρατόπεδα προσφύγων. Μόνο 1.600 από τις περίπου μισό εκατομμύριο Άραβες Marsh καταγράφονται σε εκτίμηση του 1950 να εξακολουθούν να ζουν στις παραδοσιακές κατοικιες.

Πηγή: messynessychic.com