Οι ψαράδες της Σρι Λάνκα ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν αυτό τον τρόπο ψαρέματος κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως λόγω της έλλειψης τροφίμων και του γεγονότος ότι οι κλασσικοί ψαρότοποι ήταν υπερπλήρεις από κόσμο.

Αρχικά χρησιμοποίησαν συντρίμμια πλοίων και αεροσκαφών και στη συνέχεια άρχισαν να στήνουν τους στύλους τους σε κοραλλιογενείς ύφαλους. Η απαιτητική τεχνική πέρασε σε δύο τουλάχιστον γενιές αλιέων, που ζουν κατά μήκος 30 χιλιομέτρων της νότιας ακτής, ανάμεσα στις πόλεις του Unawatuna και Weligama.

Η παράδοση εξαφανίστηκε μετά το καταστροφικό τσουνάμι του 2004,που έπληξε την περιοχή και κατάστρεψε μεγάλο μέρος της ακτογραμμής του Ινδικού Ωκεανού. Σύντομα όμως οι ψαράδες επέστρεψαν στα έθιμά τους. Ο επισκέπτης στη Σρι Λάνκα μπορεί να τους δει να στέκονται πάνω στους στύλους τους, ελπίζοντας να πιάσουν κάτι. Οι ψαριές όμως είναι φτωχές και όλο και πιο λίγοι ψαρεύουν με αυτή την μέθοδο.

Το ψάρεμα σταματά εντελώς κατά τη διάρκεια των ετήσιων μουσώνων. Πολλοί ψαράδες, για οικονομικούς λόγους, νοικιάζουν τους στύλους τους σε ανθρώπους που υποδύονται τους ψαράδες για τουριστικούς λόγους. Τόσο οι πραγματικοί όσο και οι υποδυόμενοι τους ψαράδες έχουν αποτελέσει θέμα φωτογραφικών έργων.

Πραγματικοί ή όχι, με τον παράδοξο αυτό τρόπο ψαρέματος οι άνθρωποι κερδίζουν τα προς το ζην και είναι πράγματι όμορφες οι εικόνες των ψαράδων που προσπαθούν να ισορροπήσουν πάνω στους στύλους!

Πηγή: aksioperierga

CoverPhoto: Steve McCurry