Διάλογοι από δύο επιλεγμένα αποσπάσματα δημόσιων εμφανίσεων του:
Πόσο κοκαΐνη έπαιρνες εκείνη την περίοδο; Νομίζω... Πρέπει να έπαιρνα 6 με 7 γραμμάρια την ημέρα, μερικές φορές. Και η όλη υπόθεση. Όλη η απόλαυση ήταν να κάνω αυτό. Το θεατρικό. Ήταν τελετουργικό. Ήταν τελετουργικό το να το κόβεις με το ξυραφάκι, να το βάζεις σε καφέ μπουκαλάκι. Να κρατάς ένα εδώ και άλλο ένα εκεί αν τυχόν τελειώσει το πρώτο. Αλλά το χάνεις. Ήταν κτηνώδης, φρικαλέο και είχε πολύ πλάκα. Υποθέτω ότι υπήρχαν φορές που δεν ήταν μόνο πλάκα. Απολύτως.
Το δικό μου κόψιμο από τα ναρκωτικά, Ήμουν ένα φρικιό της κοκαΐνης. Αυτή ήταν η αδυναμία μου. Τότε το έβλεπα σαν πλεονέκτημα, υποθέτω. Ο τρόπος που το έκοψα εγώ, είναι απλά σταματώντας. Δεν πήγα σε κάποιο πρόγραμμα, δεν ακολούθησα κάποια βήματα...
Με όλο το σεβασμό, ήμουν τυχερός και κατάφερα να ελαττώσω την χρήση μου αργά, το ίδιο και με το αλκοόλ. Το ελαττώνεις σταδιακά, όλο και πιο περιστασιακά , όλο και πιο περιστασιακά. Για όλο και λιγότερη διάρκεια.
Ώσπου τελικά μία μέρα δεν υπάρχει καθόλου. (η χρήση) Νιώθω ότι έχει δοθεί πάρα πολύ βάρος στο, άνθρωποι να πιάνονται χέρι με χέρι και εύχονται για διάφορα. Νομίζω ότι αυτό που πρέπει κάποιος να προσέξει είναι η σχέση μεταξύ απόλαυσης και πόνου. Όλα αυτά είναι πάντα απολαυστικά όταν ξεκινάς να τα κάνεις. Και όσο ο χρόνος περνάει, η αναλογία μεταξύ της απόλαυσης και του πόνου αλλάζει.
Και πολύ σύντομα είναι περισσότερος ο πόνος και πολύ λίγη η απόλαυση που έχει απομείνει. Και εκεί είναι που η ευφυΐα πρέπει να αναλάβει και να πει. Ξέρεις κάτι; Αυτό είναι κάπως ηλίθιο. Επιπλέον μου κοστίζει και πολλά. Αυτό έγινε με εμένα.
Δεν έχω τη συνταγή. Η δημόσια πολιτική δεν είναι ο τομέας μου. Ίσως αν νομιμοποιούνταν όλα αυτά. Θα ξεκαθάριζε το τοπίο με την λογική του Δαρβίνου.
VIDEO με ελληνικούς υπότιτλους:
Ο George Denis Patrick Carlin γεννήθηκε στις 12 Μαΐου 1937 και πέθανε στις 22 Ιουνίου 2008. Ήταν αμερικανικός κωμικός, κοινωνικός κριτικός, ευθυμογράφος, ηθοποιός , και συγγραφέας. Κέρδισε πέντε βραβεία Grammy για τα λευκώματα κωμωδίας του. Ο Carlin αναδείχθηκε για το μαύρο χιούμορ του καθώς επίσης και τις σκέψεις του στην πολιτική, την αγγλική γλώσσα, την ψυχολογία, την θρησκεία, και άλλα θέματα ταμπού.
Πηγή: skouliki.net
