Προτιμάς τους ζωηρούς δρόμους των μεγαλουπόλεων ή την ηρεμία που υπόσχονται οι μικρότερες επαρχιακές πόλεις; Σου αρέσει να χάνεσαι μέσα στην ανωνυμία του πλήθους ή η καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους αποτελεί ανεκτίμητη και αναντικατάστατη αξία; Οι αμέτρητες επιλογές που μπορεί να προσφέρει μία μεγαλούπολη, οι έντονοι ρυθμοί ζωής, η κίνηση και η εγρήγορση είναι ομολογουμένως γοητευτικά χαρακτηριστικά, εξίσου γοητευτικά με την εσωτερική γαλήνη, την οικειότητα και τη φιλικότητα που μπορείς να βρεις στην επαρχία.
Ενδεχομένως όλα αυτά τα στοιχεία με τα οποία έχουμε χρωματίσει μεγαλουπόλεις και μικρότερες πόλεις να αγγίζουν τα όρια του κλισέ και της γραφικότητας και ενδεχομένως να μην ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα γιατί, ναι μπορείς να αναζητήσεις τη γαλήνη και την οικειότητα ακόμα και στη μεγαλούπολη και ναι, μπορείς να "χαθείς" ακόμα και ανάμεσα σε γνωστές φυσιογνωμίες της επαρχίας, ωστόσο στον πυρήνα τους υπάρχουν αρκετές δόσεις αλήθειας. Η γρήγορη καθημερινότητα, τα πολλά εναλλασσόμενα πρόσωπα με τους αυστηρά προσωπικούς και απαράβατους μικρόκοσμους μπορεί να κάνουν τη ζωή στη μεγαλούπολη ολοένα και πιο μοναχική, πιο σκληρή και λιγότερο ευτυχισμένη.
Επηρεασμένη από την απουσία της "κοινότητας" και τη μοναξιά που εύκολα μπορεί να γεννηθεί στους κόλπους μίας πόλης των εκατομμυρίων κατοίκων, η Γαλλίδα φωτογράφος και γραφίστρια Floriane de Lassee προσπαθεί να αποτυπώσει με το φωτογραφικό της φακό τα συναισθήματα απομόνωσης που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και η πιο ακμάζουσα πρωτεύουσα. Μέσα από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό το οποίο ξετυλίγεται υπό τον τίτλο "Inside Views", η φωτογράφος παρακολουθεί με διακριτικότητα προσωπικές στιγμές των ανθρώπων σε ιδιωτικούς τους χώρους, είτε στο γραφείο τους είτε στο σπίτι τους.
Οι φωτογραφίες της συνδυάζουν τη "φασαρία" των μεγάλων και φωτεινών κτηρίων με καθημερινούς ανθρώπους που στέκονται τελείως μόνοι και αποξενωμένοι μέσα ή γύρω από αυτά. Οι ανθρώπινες φιγούρες τις περισσότερες φορές υπερκαλύπτονται από τις τεράστιες οικοδομικές μάζες που επιβλητικές φαίνονται σαν να μπορούν να κατασπαράξουν την ανθρώπινη ύπαρξη ενώ οι ίδιοι οι άνθρωποι παρουσιάζονται μετέωροι και αβέβαιοι με έντονο το αίσθημα της μοναξιάς.
Στην προσωπική της σελίδα στο διαδίκτυο η ίδια η φωτογράφος μιλώντας για το έργο της αναφέρει: "Στη μεγαλούπολη που δεν κοιμάται ποτέ, εμποτισμένη με εκπληκτικά φώτα, μία ανθρώπινη και εύθραυστη καρδιά συνεχίζει να χτυπά... Η πόλη – αποτέλεσμα των υπερβολών του ανθρώπου, είναι αδηφάγος, έτοιμη να καταβροχθίσει τους κατοίκους της. Δεν έχει σημασία αν είναι το Παρίσι ή η Κωνσταντινούπολη. Είναι μία φανταστική μεγαλούπολη όπου μπορεί να κατοικεί ο καθένας".
Η μέσα από το παράθυρο ματιά της μας φέρνει στο μυαλό το αντίστοιχο φωτογραφικό πρότζεκτ της φωτογράφου Gail Albert Halaban μέσα από το οποίο προσπαθεί να εξερευνήσει τα όρια του δημόσιου και ιδιωτικού χώρου και την ίδια στιγμή να μας κάνει να προβληματιστούμε γύρω από την ανωνυμία των ανθρώπων στις μεγαλουπόλεις, την αποξένωση και την εσωστρέφεια.
Θεοδόσης Λάζαρης
