Το έργο της Frida Kahlo έχει αμέτρητες, συχνά σοκαριστικές, αναφορές στην ιστορία και ζωή της ίδιας, ακόμα και σε πολύ προσωπικές και ευαίσθητες λεπτομέρειες, αφού η ζωγράφος χρησιμοποιούσε την τέχνη σαν μέσο έκφρασης των συναισθημάτων της καθ' όλη την διάρκεια της σύντομης αλλά ταραχώδους ζωής της. Για τον λόγο αυτό ξενίζει κάπως το γεγονός ότι αν και το Casa Azul, το σπίτι της, λειτουργεί εδώ και χρόνια ως "Μουσείο Frida Kahlo", κανείς δεν είχε μέχρι πριν λίγο καιρό πρόσβαση στο περιεχόμενο της ντουλάπας της.
Την απόφαση αυτή πήρε ο σύζυγός της Diego Rivera, ο οποίος μετά τον θάνατο της Kahlo από πνευμονία το 1954, κλείδωσε τα ρούχα και άλλα προσωπικά αντικείμενα της Kahlo και δεν άφησε κανέναν από τότε να τα δει, φοβούμενος ότι θα καταστραφούν από την απρόσεκτη μεταχείριση. Ο ίδιος ο Rivera έφυγε από την ζωή το 1957, αφήνοντας την ευθύνη της προστασίας τους στην φίλη του Dolores Olmedo, που υποσχέθηκε να κρατήσει σφραγισμένο το περιεχόμενο τους για 15 χρόνια μετά τον θάνατο του.
Η Olmedo όχι μόνο τήρησε τους όρους του Rivera αλλά αποφάσισε να τα κρατήσει κλειδωμένα μέχρι και τον δικό της θάνατο. Όταν λοιπόν απεβίωσε το 2002 σε ηλικία 93 ετών, το προσωπικό του Μουσείου ήταν πια ελεύθερο να ανακαλύψει εκ νέου τα περιεχόμενα της ντουλάπας της ζωγράφου που είχαν μείνει μακριά από αδιάκριτα μάτια για σχεδόν 50 χρόνια.
Τότε, οι επιμελητές βρέθηκαν αντιμέτωποι με εκατοντάδες φωτογραφίες, επιστολές, φάρμακα, ορθοπεδικές συσκευές, κοσμήματα, ρούχα και παπούτσια που όπως λένε διατηρούσαν μια αμυδρή υποψία του αρώματός της και της μυρωδιάς του καπνού των τσιγάρων της.
Χρειάστηκαν περίπου οκτώ χρόνια για να αποκατασταθούν πλήρως στην αρχική τους κατάσταση, ενώ τριακόσια περίπου από αυτά τα αντικείμενα επιλέχθηκαν τελικά για την έκθεση.
Αποκατάσταση των προσωπικών αντικειμένων τη Frida
H τελική μορφή της έκθεσης
Κεντρική θέση ανάμεσά τους έχουν 9 φορέματα "Tehunana", που ακολουθούν το ύφος των παραδοσιακών ενδυμασιών της περιοχής της Tehuantepec στο Νότιο Μεξικό από όπου καταγόταν η μητέρα της.
Όπως και η ίδια η Kahlo, οι γυναίκες τις περιοχής αυτής ήταν παραδοσιακά γνωστές για το ανεξάρτητο πνεύμα τους και αφήνοντας τις γεωργικές ασχολίες στους άνδρες, ασχολούνταν αποκλειστικά εκείνες με το εμπόριο.
Τα 9 φορέματα Tehunana
Η έννοια της ταυτότητας, όπως διαφαίνεται και στο έργο της, απασχόλησε πολύ την Kahlo η οποία προέβαλε την "Mexicanidad", την αίσθηση περηφάνιας δηλαδή, που αντλεί από την ταυτότητά της ως Μεξικάνα στον απόηχο των γεγονότων της Μεξικανικής επανάστασης του 1910-1920.
Frida Kahlo & Diego Rivera
Όπως και πολλοί σύγχρονοί της Μεξικάνοι καλλιτέχνες, χρησιμοποιεί συχνά Μεξικανικά μοτίβα και εικόνες στο έργο της. Η διαφορά όμως είναι, πως η Kahlo μεταμορφώνει και τον ίδιο τον εαυτό της σε ένα ζωντανό σύμβολο της μοναδικότητας της χώρας της.
Αν και γεννήθηκε το 1907, αλλάζει την χρονολογία γέννησής της στο 1910 ώστε να συμπίπτει με την αρχή της Επανάστασης και αν και είναι τόσο Μεξικάνα (από την πλευρά της μητέρας της) όσο και Γερμανίδα (από την πλευρά του πατέρα της) επιλέγει να υπερτονίσει την Μεξικανική πλευρά της καταγωγής της, ίσως σε μια προσπάθεια να αποστασιοποιηθεί από τους Ευρωπαίους για αιώνες καταπιεστές της χώρας. Αργότερα με την άνοδο του Hitler στην εξουσία καταργεί ακόμα και την Γερμανική ορθογραφία του ονόματος της (Frieda) και υιοθετεί το "Frida".
Τhe two fridas
Η έκθεση "Las Apariencias Engañan"
Το φόρεμα της Tehunana λοιπόν, γίνεται για εκείνη πολιτικό σύμβολο. Σε μια εποχή που όλο και περισσότεροι Μεξικάνοι φορούν "ευρωπαϊκές" ενδυμασίες, αυτή η επιλογή της υποδηλώνει την δυνατή γυναίκα που ανταπεξέρχεται στις αντιξοότητες, όπως και ή ίδια, ενώ ταυτόχρονα γίνεται μια μορφή προστατευτικής πανοπλίας.
Ως παιδί η Kahlo είχε προσβληθεί από πολιομυελίτιδα που άφησε το δεξί της πόδι λεπτότερο και πιο αδύναμο, παρ' όλα αυτά κατάφερε να ξεπεράσει τις κινητικές δυσκολίες που τις άφησε η ασθένεια. Στα 18 της τραυματίστηκε σοβαρά σε ένα τροχαίο ατύχημα στην σπονδυλική στήλη, την λεκάνη και το πόδι. Τα τραύματα αυτά επρόκειτο να την ταλαιπωρήσουν σε όλη την διάρκεια της ζωής της και χρειάστηκε να υποβληθεί συνολικά σε πάνω από 30 επεμβάσεις.
Φορώντας τον ορθοπεδικό κορσέ
Η παραδοσιακή ενδυμασία της Tehunana ήταν ιδανική ώστε να κρύβει κάτω από τις εντυπωσιακές, μακριές και φαρδιές φούστες της το ατροφικό πόδι της, ενώ αργότερα -όταν χρειάστηκε να ακρωτηριαστεί- το προσθετικό μέλος. Οι φαρδιές μπλούζες μπορούσαν να φορεθούν πάνω από τον γύψο ή τον κορσέ που ήταν υποχρεωμένη να φοράει τον περισσότερο καιρό στον κορμό, ενώ η λεπτή ζώνη τόνιζε την μέση της. Το παραδοσιακά περίτεχνο χτένισμα και τα στολίδια των μαλλιών ήταν ικανά για να τραβήξουν τα βλέμματα στο πρόσωπό της.
Η Frida με το εκλεκτικό στυλ της συνδύαζε διαφορετικά χρώματα και υφές. Χρησιμοποιούσε ρούχα από διαφορετικές περιοχές της χώρας, αλλά τα περισσότερα από τα φορέματά της ήταν ραμμένα κατά παραγγελία. Η ίδια επέλεγε το ύφασμα και το παρέδιδε σε αυτόχθονες ράφτρες που το μεταμόρφωναν με τη σειρά τους σε εκείνα τα πολύχρωμα εντυπωσιακά φορέματα για το οποία έγινε γνωστή και αναγνωρίσιμη, εκτός από καλλιτέχνης, και ως iconic παρουσία στην Ευρώπη και την Αμερική.
Τόσο στην Νέα Υόρκη όσο και στο Παρίσι οι άνθρωποι και τα αυτοκίνητα σταματούσαν για την δουν όταν περπατούσε στην πόλη στολισμένη με τα οικονομικά αλλά περίτεχνα και εντυπωσιακά κοστούμια της, τα οποία της χάρισαν το 1937 μια θέση στην Γαλλική Vogue. Ο Diego και η Frida γνώριζαν προσωπικά την θρυλική Rosamond Bernier, συντάκτρια τότε της Vogue στο Παρίσι. Στο τεύχος του Οκτωβρίου 1937, το περιοδικό συμπεριέλαβε μια φωτογράφηση της Frida από τον Ν. Murray, την ίδια που πρόσφατα έγινε το εξώφυλλο του τεύχους του Νοέμβριου 2012.
Το εξώφυλλο της Vogue του 1937
Το εξώφυλλο της Vogue του 2012
Η έκθεση συμπληρώνεται από μια μικρή συλλογή σύγχρονων κομματιών που σχεδίασαν γνωστοί σχεδιαστές μόδας, όπως ο Gautier, o Macqueen και άλλοι, εμπνεόμενοι από το μοναδικό στυλ της ζωγράφου.
Πηγή: fridge.gr
