Τα μοντέλα που αποτελούν την εγκατάσταση είναι φθαρμένα, σχεδόν μουμιοποιημένα, μοιάζουν περισσότερο με την προσωποποίηση του θανάτου, μια κατάσταση που έχει τη μεγαλύτερη και πιο συχνή παρουσία στην περιοχή. Η αξία της ζωής όμως υπάρχει μέσα από τη φροντίδα των γονιών να προστατέψουν τα παιδιά τους σφίγγοντας τα στην αγκαλιά.
Με φόντο τα κατεστραμμένα κτίρια, οι άνθρωποι μοιάζουν το ίδιο άψυχα αντικείμενα και είναι ίσως μια καίρια μεταφορά το πώς αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι, αλλά και το πόσο συνδεδεμένοι είναι με το περιβάλλον τους, όπου αν καταστραφεί αυτό καταστρέφονται και οι ίδιοι.
Πηγή: Design Boom
