Όπως φαίνεται μέσα από τα έργα θαμώνων του όπως οι Μπαλζάκ και Φλομπέρ το καφέ ήταν είναι από τα πιο διάσημα καφέ του Παρισιού και βρισκόταν στην καρδιά της κοινωνικής ζωής της πόλης.
Διατηρήθηκε και λειτουργεί μέχρι σήμερα, λόγω της θέσης του μέσα στο διάσημο Le Grand Hotel και της γειτνίασής του με την περίφημη Όπερα Γκαρνιέ του Παρισιού. Ιδρύθηκε το 1872, την ίδια χρονιά που οικοδομήθηκε και η Όπερα του Παρισιού. Το εσωτερικό του είναι διακοσμημένο από τον Σαρλ Γκαρνιέ, τον ίδιο άνθρωπο δηλαδή που επιμελήθηκε και την γειτονική διάσημη Όπερα του Παρισιού, για αυτό και αποτελεί εξαιρετικό δείγμα του ρυθμού της Μπελ Επόκ.
Είναι χαρακτηριστικό πως διασημότητες από όλο τον κόσμο έχουν επισκεφθεί κατά καιρούς το Café dela Paix.Ανάμεσά τους πρίγκιπες, βασιλείς, συγγραφείς, μουσικοί και καλλιτέχνες. Στον μακρύ κατάλογο των θαμώνων του, αναφέρονται τα ονόματα των Όσκαρ Ουάιλντ, Εμίλ Ζολά και του διάσημου Ιταλού τενόρου Ενρίκο Καρούζο. Αμερικανοί συγγραφείς, που ήταν τακτικοί επισκέπτες ήταν οι Χένρι Τζέιμς, Τόμας Γουλφ και Έρνεστ Χέμινγουεϊ, και μάλιστα περιγράφουν στα έργα τους με περισσή ζωντάνια το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα στο Café dela Paix.
Café de Flore – Παρίσι
Tο café de Flore είναι ο μεγάλος αντίζηλος του Les Deux Magots αφού και τα δυο βρίσκονται στην ίδια περιοχή και απευθύνονταν στο ίδιο διάσημο και μη κοινό όπως Μπουβουάρ, Σατρ και Καμύ. Το όνομα του καφενείου προέρχεται από το άγαλμα της θεάς Φλώρας, θεότητας της βλάστησης και των λουλουδιών, που υπήρχε κάποτε στην είσοδό του.
Σχεδόν ελάχιστα έχουν αλλάξει στη διακόσμηση του από την περίοδο του Β παγκοσμίου πολέμου αφού έχει κρατήσει το κλασσικό στυλ αρ-ντεκό εκείνης της εποχής με τα κομψά κόκκινα καθίσματα, την επένδυση από μαόνι και τους καθρέφτες στους τοίχους Αν και το Magots διαφωνεί καθέτως το Flore αυτοαποκαλείται το «σπίτι του Υπαρξισμού» αφού η θεωρία του αναπτύχτηκε στα τραπέζια του café.
Είναι γεγονός πάντως πως την περίοδο του Β παγκοσμίου πολέμου οι διανοούμενοι του Παρισιού προτιμούσαν το Flore αφού απέφευγαν το Magots καθώς σε αυτό σύχναζαν πολλοί γερμανοί. Αν και πιο στενάχωρο από το Magots το Flore συνεχίζει να είναι δελεαστικό για το κοινό αφού δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή να αποπνέει έναν αέρα κοσμοπολίτικο παρά κουλτουριάρικο και όλη τη μαγεία και την ατμοσφαιρικότητα του Παρισιού.
Les Deux Magots - Παρίσι
Τι κοινό είχε ο Πικάσο με τον Προυστ, η ντε Μπουβουάρ με τον Χεμινγουέι; Έκαναν ντόλτσε βίτα στα ίδια λημέρια. Ένα από αυτά τα λημέρια είναι το LesDeuxMagotsστο Παρίσι. Βρίσκεται στην καλλιτεχνική περιοχή του Saint-Germain-des-Pres ακριβώς δίπλα από το μεσαιωνικό πυργίσκο της ομώνυμης εκκλησίας κάτι που θα ήταν από μόνο του αρκετό για να είναι γεμάτο κάθε στιγμή τη μέρας.
Άρχισε να δέχεται τους θαμώνες του το 1875 και το όνομα του προέρχεται από δύο ξύλινα αγάλματα Κινέζων εμπορικών αντιπροσώπων (magots), τα οποία διακοσμούν δύο κολόνες στο εσωτερικό του. Το πολυτελές εσωτερικό είναι διακοσμημένο σε στυλ αρ-ντεκό (Art Deco), με καθίσματα από καφετί δέρμα (moleskin).
Προτιμήστε το μια ηλιόλουστη μέρα που θα έχει απλωμένα τα τραπεζάκια του στον αυλόγυρο και δοκιμάστε καταπληκτική Tarte Tatin, δηλαδή μηλόπιτα και παγωτό ή κρέμα γάλακτος. Το σέρβις εξαρτάται από το πόσο θα σας συμπαθήσει ο σερβιτόρος για αυτό προσέξτε. Τέλος πολλοί λένε πως ίσως να είναι και το καφέ που μιμούνται όλα τα υπόλοιπα της Ευρώπη για αυτό μην το χάσετε.
Caffé Florian – Venice
Το café Florian αποτελεί θεσμό και σύμβολο της Βενετίας για 300 χρόνια μιας και είναι ένα από πιο παλιά και πιο ιστορικά καφενεία της Ιταλίας. Φημισμένο για την εκπληκτική ποικιλία καφέ που σερβίρει, για την ανεκτίμητη συλλογή από έργα τέχνης καλλιτεχνών όπως ο Μποτίνι και ο Καναλέτο και μερικά από τα καλύτερα κομμάτια των περίφημων βενετσιάνικων καθρεφτών που κοσμούν τους τοίχους του. Αυτό που την κάνει όμως να ξεχωρίζει είναι η ορχήστρα του που ακόμα και σήμερα όταν έχει καλό καιρό στο πεζοδρόμιο του καφέ παίζει Βάγκνερ αφού και ο ίδιος ήταν τακτικός επισκέπτης του cafe.
Ένας από τους λόγους που έχει μείνει στην ιστορία είναι πως ήταν το πρώτο cafε που επέτρεψε την είσοδο στις γυναίκες, για αυτό το λόγο το τίμησαν με την παρουσία τους μεγάλες προσωπικότητες της ιστορίας όπως ο Καζανόβα( για ευνόητους λόγους), ο Ρούσο, ο Σατομπριάν, η Γεωργία Σάνδη, ο Λόρδος Βύρων, ο Κάρολος Ντίκενς, ο Μαρσέλ Προυστ και άλλοι πολλοί που αν τους έγραφα δεν θα μου έφτανε μια σελίδα. Αν ποτέ βρεθείτε στη μαγευτική Βενετία και θέλετε να πατήσετε στα βήματα όλων αυτών και να καθίσετε στα ίδια τραπέζια το Caffé Florian είναι ένας προορισμός που δεν πρέπει να χάσετε.
Café La Rotonde
Το Café La Rotonde είναι ένα από τα πιο ιστορικά και παραδοσιακά καφενεία(μπρασερί) στο Παρίσι και βρίσκεται στη Λεωφόρο Μονπαρνάς στην Αριστερή Όχθη του Σηκουάνα. Το Καφέ Λα Ροτόντ ιδρύθηκε το 1910 από τον Βικτόρ Λιμπιόν και από την αρχή έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς τόπους συνάντησης της παριζιάνικης διανόησης.
Ο Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος είχε εκεί κοντά το εργαστήριό του, ήταν φανατικός θαμώνας του. Εκεί επίσης σύχναζε και ο ζωγράφος Αμεντέο Μοντιλιάνι. Το περιβάλλον και η ατμόσφαιρα στο Καφέ Λα Ροτόντ αποπνέουν μια μποέμικη γοητεία και έχουν απαθανατιστεί από πολλούς καλλιτέχνες, που και οι ίδιοι σύχναζαν σ' αυτό, όπως ο Ντιέγκο Ριβέρα, ο Φεδερίκο Καντού και ο Λεονάρ Φουζιτά και έχει χαρακτηριστεί εξαιτίας όλων αυτών ως η Μέκκα του σουρεαλισμού.
Μάλιστα χάρη σε μια ιδέα που είχε ο ιδιοκτήτης του την περίοδο του μεσοπόλεμου αλλά και μέχρι πολύ αργότερα οι τοίχοι του καφέ ήταν γεμάτοι με έργα που θα ζήλευαν και τα μεγαλύτερα μουσεία και αυτό γιατί ο Λιμπιόν είχε την ιδέα να επιτρέπει σε φτωχούς καλλιτέχνες να συχνάζουν στο καφέ του και αντί χρημάτων να δέχεται να κρατήσει πινάκες η σχέδια τους μέχρι να μπορέσουν να τον πληρώσουν.
Σήμερα, το Καφέ Λα Ροτόντ διατηρώντας τη γοητεία του χθες ατόφια μοιάζει σαν να βγαίνει από άλλη εποχή και έχει καταφέρει να γεμίζει τα τραπέζια του με απλούς ανθρώπους που γοητεύονται από το ρεύμα που εκφράζει και να συνεχίσει να αποτελεί ένας από τους χώρους συνάντησης καλλιτεχνών, συγγραφέων και διανοούμενων της γαλλικής πρωτεύουσας και απλών ανθρώπων που γοητεύονται από την εποχή που εκφράζει.
A Brasileira, Λισαβόνα
Το A Brasiliera είναι το πιο γνωστό καφέ της Πορτογαλίας είναι πάντα κατάμεστο από κατοίκους και επισκέπτες της Λισαβόνας και βρίσκεται στην πλατεία του Σιαντο (Largo de Chiado). Ιδρύθηκε το 1905 αρχικά ως κατάστημα πώλησης βραζιλιάνικου καφέ και μετά από ανακαίνιση το 1920 απέκτησε τη σημερινή του μορφή.
Όλη η διακόσμηση του καφέ, η πρόσοψη στις αποχρώσεις του πρασίνου, το δρύινο μπαρ, τα μπρούτζινα κιγκλιδώματα, το θολωτό ταβάνι με τους πολυέλαιους και οι μεγάλοι καθρέφτες στους τοίχους παραπέμπουν στην πρώτη ημέρα που λειτούργησε το καφέ και στο Αρ Νουβό(Art Nouveau) κύμα της εποχής που λειτούργησε για πρώτη φορά.
Ο πιο τακτικός θαμώνας στο καφέ Brasiliera ήταν ο μεγαλύτερος Πορτογάλος ποιητής του 20ου αιώνα Φερνάντο Πεσόα ο οποίος απολάμβανε καθημερινά εκεί το αψέντι και τον πορτογαλικό εσπρέσο του. Σήμερα τον εξωτερικό χώρο του καφέ κοσμεί ένα μπρούτζινο άγαλμα του ίδιου να είναι καθισμένος σ" ένα τραπεζάκι και να προσκαλεί στην άδεια δίπλα του μπρούτζινη καρέκλα τους τουρίστες της πόλης να καθίσουν μαζί του.
Καφέ Σλάβια – Πράγα
Tο Καφέ Σλάβια είναι, ένα από τα πιο ιστορικά και καλλιτεχνικά καφενεία της Πράγας. Ιδρύθηκε το 1884 και από τότε υπήρξε μάρτυρας των πιο σημαντικών ιστορικών γεγονότων του 20ού αιώνα, τα οποία έλαβαν χώρα στην τσεχική πρωτεύουσα. Ήταν εκεί όταν τα στρατεύματα των Ναζί παρέλαυναν στους δρόμους της Πράγας, όταν τα σοβιετικά τανκς εισέβαλαν στη χώρα τον Αύγουστο του 1968 και όταν οι ειρηνικοί διαδηλωτές της «βελούδινης επανάστασης» το Νοέμβριο του 1989 γέμιζαν τους δρόμους.
Το καφέ έχει ξεκάθαρα γαλλικές επιρροές αφού ακόμα και μετά την ανακαίνιση που πραγματοποιήθηκε το 1930 η παλιά διακόσμηση τύπου αρ νουβό αντικαταστάθηκε από το επίσης γαλλικό καινούργιο ρεύμα διακόσμησης αρ ντεκο που κυριάρχησε εκείνη την εποχή σε όλη την Ευρώπη.
Μάλιστα ήταν τέτοια η πολυτέλεια του, που την εποχή της γερμανικής κατοχής στην Τσεχία η νέα διοίκηση της πόλης αποφάσισε να επιτρέπει την είσοδο στο καφέ μονό στους αξιωματικούς των SS και της Βερμαχτ. Ένα από τα στοιχειά που ξεχωρίζουν στη διακόσμηση του είναι ο πίνακας με τον τίτλο «Ο πότης του αψεντιού», που απεικονίζει έναν μισοζαλισμένο από το αψέντι άντρα, με ανοικτές παλάμες στο πρόσωπό του, εφημερίδες απλωμένες στο τραπέζι του και την αιθέρια οπτασία μιας γυμνής κοπέλας να είναι καθισμένη στην άκρη του τραπεζιού του.
Όταν δεν υπήρχε η απαγόρευση εισόδου στο καφέ, αυτό υπήρξε τόπος συνάντησης πολλών διασήμων που εκπροσωπούσαν τον κινηματογράφο τη λογοτεχνία την τέχνη την ποίηση και το θέατρο με πιο γνωστούς τον φιλόσοφο και συγγραφέα Φρανς Κάφκα και το νομπελίστα ποιητή Γιάροσλαβ Σάιφερτ. Το 1989 το Καφέ Σλάβια πωλήθηκε και ουσιαστικά πέρασε μία περίοδο παρακμής.
Το 1991, το καφέ έκλεισε για ανακαίνιση που τελικά δεν έγινε και παρέμεινε κλειστό για επτά χρόνια. Μετά όμως από διαμαρτυρίες για το κλείσιμό του ίσως πιο ιστορικού καφέ της Τσεχίας, το 1997 το Καφέ Σλάβια επαναλειτούργησε και πάλι ως κέντρο της πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής της Πράγας.
Καφέ Gijόn – Μαδρίτη
Το Καφέ Χιχόν είναι ένα από τα πιο διάσημα φιλολογικά και καλλιτεχνικά στέκια της Μαδρίτης και ένας από τους πιο γνωστούς τόπους συνάντησης διανοουμένων.
Το εσωτερικό του παραμένει το ίδιο εντυπωσιακό με την ημέρα που άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά αφού λίγες είναι οι αλλαγές που έχει υποστεί με τις σιδερένιες κολόνες, τα ασπρόμαυρα μαρμάρινα τραπέζια και το πλακόστρωτο δάπεδο του να επιβιώνουν ακόμα και μετά από περισσότερο από έναν αιώνα λειτουργίας.
Το καφέ ιδρύθηκε το 1888 από τον Αστουριανό Don Gumersindo Gomez, που καταγόταν από την πόλη Χιχόν (Gijόn) της βορειοδυτικής Ισπανίας το 1913 όμως, το καφέ άλλαξε χεριά και πουλήθηκε με τον όρο να συνεχίσει να λειτουργεί ως «Μέγα Καφέ της Χιχόν» (Gran Cafe de Gijόn).
Οι μεγάλες δόξες του «Καφέ Χιχόν» ξεκινούν από το τέλος του 19ου αιώνα και φθάνουν ως τις αρχές της δεκαετίας του 1930, μια περίοδος που είναι γνωστή ως «Μποέμικη Μαδριλένικη Περίοδος».
Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου το » Καφέ Χιχόν» συνέχισε να λειτουργεί, ως τόπος συνάθροισης των υποστηρικτών του Φράνκο όμως από το τέλος του Πολέμου και μέχρι σήμερα, απέκτησε και πάλι την παλιά δόξα του, ως εστία φιλολογικών και καλλιτεχνικών συναντήσεων της ισπανικής διανόησης.
Τέλος μερικοί από τους πιο διάσημους θαμώνες του είναι οι Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα ο μεγαλύτερος ισπανός δραματουργός, ο Σαλβαντόρ Νταλί και ο Έρνεστ Χέμινγουει.
Café New York – Βουδαπέστη.
Το καφέ New York άνοιξε τις πόρτες του το 1894 και χαρακτηρίστηκε ως «το ομορφότερο καφέ του κόσμου» αφού με τη μπαρόκ διακόσμηση του, με μάρμαρο, μπρούτζο, βελούδο καιμετάξι έμοιαζε με δωμάτιο παλατιού. Από αρχές του 20ου αιώνα υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα σημεία συνάντησης στην ανατολική Ευρώπη, καλλιτεχνών που εκπροσωπούσαν όλα τα είδη τέχνης.
Ανάμεσα σε αυτούς ήταν συγγραφείς όπως οι Φερένς Μολνάρ και Ζίγκμοντ Μόριτς, δημιουργοί όπως ο Μάικλ Κέρτις (ο τιμημένος με Όσκαρ σκηνοθέτης του «Καζαμπλάνκα»), ακόμα και συνθέτες όπως ο Pongrác Kacsó. Μάλιστα ένας από τους αστικούς θρύλους της πόλης λέει ότι την ημέρα των εγκαινίων του ο συγγραφέας Φερενς Μολναρ άρπαξε τα κλειδιά του καταστήματος και τα πέταξε στα νερά του Δούναβη για να καταφέρει να μείνει το καφέ 24 ώρες ανοιχτό.
Σήμερα το καφέ New York λειτουργεί σαν καφετέρια αλλά και σαν ένα πλήρες εστιατόριο που καλωσορίζει ντόπιους και τουρίστες που αναζητούν γεύσεις από την παραδοσιακή ιταλική κουζίνα και σαφώς μερικά από τα καλύτερα τοπικά πιάτα της Βουδαπέστης.
Café Royal – Λονδίνο.
Το café Royal άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1865 από τον γάλλο Daniel Nicholas. Αμέσως μετά από λίγα χρόνια το καφέ άρχισε να γίνεται γνωστό και να φημίζεται για την θαυμάσια συλλογή κρασιού που διε8εται στα κελάρια του, μάλιστα ειδικοί την είχαν χαρακτηρίσει ως την καλύτερη συλλογή κρασιών στην Αγγλία και ίσως στον κόσμο. Μέχρι το 1890 το καφέ είχε καταφέρει να γίνει ευρέος γνωστό και στα τραπέζια του μπορούσες να συναντήσεις τα μεγαλύτερα ονόματα της τέχνης και της πολίτικης κάτι που δεν έχει σταμάτησε να συμβαίνει μέχρι και την ημέρα που έκλεισε.
Ανάμεσα στους υποστηρικτές του είναι οι Oscar Wilde, Virginia Woolf, Winston Churchill, Brigitte Bardot, George Bernard Shaw, Sir Jacob Epstein, Mick Jager, Elizabeth Taylor, Muhammad Ali και η πριγκίπισσα Diana. Το 2008 όμως το καφέ πουλήθηκε με σκοπό να αναμορφωθεί σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο και τα έπιπλα του δημοπρατήθηκαν με ιδιαίτερα πολλούς υποψήφιους αγοραστές.
Εξαιτίας της ιστορίας του όμως έχει ανακηρυχτεί ως διατηρητέο και οι καινούργιοι ιδιοκτήτες είναι υποχρεωμένοι να μην αλλάξουν τίποτα από την κύρια διακόσμηση του κτιρίου και μάλιστα οι χώροι όπου παλιά φιλοξενούσαν το καφέ να συνεχίσουν να λειτουργούν έτσι και στο μέλλον και όχι να μετατραπούν σε κάτι άλλο. Το μονό που απομένει λοιπόν είναι να ανοίξει και πάλι τις πόρτες του για να δούμε αν θα συνεχίσει να είναι ένα από τα διασημότερα καφέ του κόσμου και αν θα είναι αντάξιο του ονόματος που κληρονομεί.
Πηγή: gocheapandchic.gr
