Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Οσο οι μέρες μικραίνουν και ο χειμώνας πλησιάζει, το να κλειστούμε σπίτι συντροφιά με ένα καλό βιβλίο ακούγεται ιδανικό. Και παρόλο που ο περισσότερος κόσμος κυνηγάει την ψηφιοποιημένη πληροφορία, τα βιβλία παραμένουν ακόμα δημοφιλή, χρήσιμα και λατρεμένα αντικείμενα.
Μέσα από την τέχνη, βρήκαν το φως που έψαχναν για να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής τους. Ιστορίες ζωής, γεμάτες θέληση και δημιουργικότητα.
Πολλές φορές η διαφαινόμενη σκιά της δημιουργικότητας χαρακτηρίζεται από ψυχικές ασθένειες, από την άβυσσο της κατάθλιψης και από το άγχος. Πολλοί καλλιτέχνες, κυρίως ζωγράφοι που έπασχαν από ψυχικές και συναισθηματικές διαταραχές καθ’ όλη τη σταδιοδρομία τους, έχουν επηρεαστεί από αυτό το σκοτάδι.
Διάσημοι πίνακες σπουδαίων καλλιτεχνών που απαθανατίζουν σημαντικές ιδέες της ψυχολογίας.
Υπάρχουν σπουδαία έργα τέχνης που εδώ και αιώνες έχουν τεράστια απήχηση, επειδή μας μιλούν σε βαθύ, συναισθηματικό επίπεδο.
"Είναι περίπου σαν να μπαίνετε σε μια πνευματική κατάσταση, όπου βρίσκεστε πάνω στην ακτή ενός νησιού... Από αυτό το νησί μπορείτε να δείτε απέναντι μία άλλη ακτή και όλους αυτούς τους ανθρώπους εκεί, αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος να περάσετε απέναντι ή αποκλείεται να θέλετε να περάσετε απέναντι..."
Όλοι οι γονείς θέλουν το καλό του παιδιού τους και μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει κανέναν που να μην το θέλει. Στην προσπάθειά τους να το προστατεύσουν από τους κινδύνους καθώς μεγαλώνει, του λένε τι να κάνει, πως να φερθεί και τι να προσέχει.
Αν θέλουμε να ξεπεράσουμε το βάρος από το παρελθόν μας και να εξελιχθούμε, χρειάζεται να σταματήσουμε να κατηγορούμε τους γονείς μας και το παρελθόν μας και αντ’ αυτού να εστιάσουμε στο παρόν μας και να πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας.
Αλλά ακόμη και ο πιο γενναίος ανάμεσά μας φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο αυτοακρωτηριασμός των αγρίων επιβιώνει τραγικά στην αυταπάρνηση που φθείρει τις ζωές μας.
Όλοι μας έχουμε διάφορες προτιμήσεις και χόμπι που διαμορφώνουμε σε όλη τη ζωή μας.
Η ρουτίνα μας χαρακτηρίζεται με κάποιο τρόπο από αυτά που θεωρούμε πάθη και δεν μπορούμε να διανοηθούμε τη ζωή μας χωρίς αυτά.
Δεν είναι οι σάπιοι τοίχοι του φτηνού μου δωματίου ούτε τα παλιά τραπέζια αυτού του γραφείου ούτε η φτώχεια των παρόδων της συνηθισμένης Κάτω Πόλης, που τις έχω τόσο πολύ διατρέξει, ώστε να μου φαίνεται πια πως έχουν ιδιοποιηθεί την ακινησία του ανεπανόρθωτου, δεν είναι αυτά που φέρνουν στο πνεύμα μου μια συχνή ναυτία, γεννημένη μέσα στην παρακμάζουσα καθημερινότητα της ζωής.
«Η Ρουτίνα» είναι μια ελληνική ταινία μικρού μήκους για τον αυτισμό που δημιούργησε η κινηματογραφική ομάδα Creative Icon Films.
Η συμβίωση με τον Βαγγέλη, δεν είναι εύκολη. Η οικογένεια του προσπαθεί να μην διαταράξει την καθημερινότητά του, ώστε να τηρείται το πρόγραμμά του και να μην αλλάζει η ρουτίνα του.