Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η επικαιρότητα καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος του ψυχισμού μας. Πρόσφατα ένας παγκόσμιος υγειονομικός εγκέλαδος έχει άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα και φυσικά στο ψυχικό μας γίγνεσθαι. Μια αόρατη απειλή πλανάται και παρακινεί τον άνθρωπο να απασχολείται όχι με το πώς αρχίζει αλλά με πιο τρόπο τελειώνει η ζωή, σαν να παρακολουθεί μια ταινία αγωνίας, τρόμου και βίας.
Η ψυχίατρος, συγγραφέας και πρώην επιστημονική υπεύθυνη της μονάδας 18άνω που πια προσφέρει υπηρεσίες σε κοινωνικά ιατρεία, Κατερίνα Μάτσα, έχει άποψη.
Ο αγώνας για κοινωνική αλλαγή είναι στο κέντρο της.
Η ματιά αυτής της γυναίκας που έχει τάξει ζωή και επαγγελματικό έργο στο χρόνια ανοιχτό μέτωπο κατά των εξαρτήσεων θεωρεί πως η εποχή του αναγκαστικού εγκλεισμού δεν είναι χαμένος χρόνος.
Θεωρεί πως το κράτος πρέπει να μεριμνήσει και για τις ομάδες του πληθυσμού που δεν έχουν πρόσβαση σε υγειονομικές υπηρεσίες.
Φτάσαμε πια στην 9η μέρα της καραντίνας, που για τον Δαίμονα είναι 8η διότι αφενός μεν είχε εκδράμει την περασμένη εβδομάδα εκτός πόλης, αφετέρου δε λειτουργεί έτσι κι αλλιώς με χρονοκαθυστέρηση. Το ιστολόγιό μας δεν έχει και πολύ καλή σχέση με την επικαιρότητα και σπανίως τη σχολιάζει, παρόλο που πάντοτε την παρακολουθεί..
Έτσι οι αιχμάλωτοι της πανούκλας πάλεψαν όλη τη βδομάδα μ’ όποιον τρόπο μπορούσαν.
Και μερικοί ανάμεσά τους όπως ο Ραμπέρ, έφθασαν, όπως βλέπουμε, να φανταστούν ότι ενεργούσαν ακόμα σαν ελεύθεροι άνθρωποι, ότι μπορούσαν να διαλέξουν.
Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές. Άλλες έρχονται να μας βρουν και άλλες τις επιδιώκουμε για το καλύτερο της καθημερινότητάς μας.
Όταν κάποιος προσεγγίζει τη διαδικασία της αλλαγής είτε με βοήθεια ειδικού, είτε μόνος του, έχει να περάσει από κάποια απαραίτητα στάδια.
Εσείς που βάλατε την έγνοια προσκεφάλι
κι είχατε στρώμα της ζωής την ερημιά
Εσείς που χρόνια δεν σηκώσατε κεφάλι
και καλοσύνη δεν σας άγγιξε καμιά…
Στὸν Αἰμίλιο Βεάκη
Ἕνα κοχύλι σκουλαρίκι ἔχεις στ᾿ αὐτὶ
καὶ στὰ μαλλιὰ θαλασσινὸ πράσινο ἀστέρα.
Tropical stormy – In Madras area cholera,
καὶ στὰ νησιὰ τοῦ Lakha-diwa πυρετοί.
Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι υπάρχει ελπίδα! Μπορούμε να θεραπεύσουμε το τραύμα και τις παιδικές δυσκολίες και να βιώσουμε τη "μεταμόρφωση" μέσω της ψυχοθεραπείας και της αυτο-συμπόνιας.
Εσείς δεν ξέρετε τι είναι η αγάπη είπε ο Μπουκόφσκι
κοιτάξτε με είμαι 51 χρονών
κι είμαι ερωτευμένος με τούτην εδώ την πιτσιρίκα
την έχω πατήσει άσχημα αλλά κι αυτή δεν πάει πίσω