Tρούλοι, θολωτές οροφές, καμάρες με αραβουργήματα, σιδερένιες κατασκευές, ξυλόγλυπτες διακοσμήσεις σε πόρτες και παράθυρα, περίτεχνες γύψινες κατασκευές είναι τα βασικά στοιχεία του μαροκινού αρχιτεκτονικού στιλ που συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον, ενώ συγχρόνως γίνεται πηγή έμπνευσης για πολλούς σύγχρονους σχεδιαστές.
Tο μαροκινό στιλ μαγνητίζει τα βλέμματα, γεγονός που οφείλεται στα δυνατά χρώματα και τους ελκυστικούς συνδυασμούς τους που έχουν τη δυνατότητα να εγείρουν συναισθήματα.
Eκτός από το σκούρο μαύρο και το ανάλαφρο λευκό, τα πιο αγαπημένα χρώματα είναι αυτά της τοπικής άμμου (χρυσό, κίτρινο, ώχρα, μπεζ, ροζέ). Στη μαροκινή παλέτα ανήκουν όλες οι αποχρώσεις του πράσινου και του μπλε (το βασιλικό μπλε, το σμαραγδί), το φωτεινό κίτρινο, το απαλό ροζ, το ζωντανό πορτοκαλί, το βαθύ κόκκινο, το χρώμα του σαφράν, της τερακότας και το μυστηριώδες μοβ.
H επιλογή του λουλακί στα παράθυρα και τις πόρτες είχε επιλεχθεί αρχικά για να ξορκίζει το κακό, ενώ παράλληλα οι τιρκουάζ αποχρώσεις παραπέμπουν στην ομορφιά της θάλασσας. Oι ζεστές αποχρώσεις των μπαχαρικών, όπως αυτές του σαφράν, της κανέλας και του κάρι, θυμίζουν την έρημο αλλά και τη μαγεία των εξωτικών γεύσεων.
Εκείνο που χαρακτηρίζει τις χρωματικές εντάσεις είναι η ισορροπία ανάμεσα στους κρύους και τους ζεστούς τόνους. Tα ταβάνια είναι συνήθως βαμμένα λευκά, ενώ οι τοίχοι «προτιμούν» το κίτρινο ή το πράσινο χρώμα.
Πηγές:
