Το είδα σε αφίσα πάνω σε ένα λεωφορείο στο Εδιμβούργο και λέω 'κοίτα να δεις πόσο κουλ είναι οι Σκωτσέζοι' και αμέσως μετά σκέφτηκα εμάς εδώ και τι μαναφούκι θα γινόταν με κάτι αντίστοιχο. Παρόλα αυτά, για να είμεθα και ειλικρινείς, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ, προς το καλύτερο φυσικά.

Και με έκαναν καλύτερη μητέρα αλλά και... καλύτερο άνθρωπο! Στο άρθρο της που δημοσιεύθηκε στους New York Times Shouting Is the New Spanking (Οι Φωνές είναι το Νέο Ξύλο) η Amy McCready, οικογενειακή σύμβουλος και ιδρύτρια του συμβουλευτικού site για γονείς Positive Parenting Solution μας εξηγεί ότι σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι υστερικές φωνές και τα ουρλιαχτά, έχουν αντικαταστήσει σήμερα το παραδοσιακό «ξύλο, που βγήκε από τον παράδεισο».

Πώς αντιδρά ένας τραγουδιστής όταν, τη στιγμή που τραγουδά, οι θαμώνες τού πετούν στο πάλκο μαξιλάρες, καρέκλες, ακόμα και σαμπανιέρες, σχηματίζοντας μαζί με τα λουλούδια σωρούς σκουπιδιών; Ο Παντελής Παντελίδης αποφάσισε ότι είναι καλύτερο να δείξει περισσότερο κολακευμένος, παρά αμήχανος: «Ευχαριστώ πολύ για όλα!» λέει προς το κοινό γύρω του, μια βραδιά ενθουσιώδους καταστροφής τον περασμένο Μάρτιο, στο βίντεο που μπορεί ο καθένας να δει στο Διαδίκτυο.

Η διδασκόμενη ιστορία στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι κυρίως εθνική και ευρωκεντρική. Μείναμε απομακρυσμένοι από την γοητεία άλλων ηπείρων, όπως αυτή της Αφρικής. Μια πρώτη γεύση για την ιστορία της Μαύρης Αφρικής παίρνουμε από αποσπάσματα της «Γραμματικής των Πολιτισμών» του Fernard Braudel.

Κάποιοι άνθρωποι αναζητούν πράγματα έξω από τον εαυτό τους για να γίνουν ευτυχισμένοι, για παράδειγμα, ναρκωτικά, αλκοόλ ή έναν άλλο άνθρωπο. Αυτό φτιάχνει προσωρινά τα πράγματα αλλά σχεδόν πάντα καταλήγει σε απογοήτευση.

Πριν γίνω πατέρας, πίστευα ότι για να γίνει κανείς γονιός χρειάζεται απλά να αγαπά τα παιδιά και όλα τα άλλα θα έρθουν φυσικά. Τώρα που το ζω, έχω διαφορετική άποψη.

Υπάρχουν άνθρωποι που «βλέπουν» το πρόσωπο του Ιησού πάνω στη φέτα ψωμιού του τοστ. Όπως εξηγεί καναδο- κινεζική νευροεπιστημονική έρευνα, δεν πρέπει κανείς να τους κοροϊδεύει καθώς πρόκειται για φαινόμενο που μπορεί να εξηγηθεί φυσικά και ψυχολογικά. Η ονομασία του είναι «παρειδωλία προσώπου». Η μελέτη ουσιαστικά είναι η πρώτη του είδους της, που μελέτησε σε βάθος το φαινόμενο.

Στην αρχή, πριν από τρεις εβδομάδες, η είδηση πέρασε στα ψιλά: Ισλαμιστές αντάρτες απήγαγαν 300 μαθήτριες από σχολείο στο χωριό Τσιμπόκ στη Βορειοανατολική Νιγηρία. Κάποιες κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά περισσότερες από 200 παρέμειναν στα χέρια των μελών της οργάνωσης Μπόκο Χαράμ, της οποίας το όνομα σημαίνει «Η δυτική εκπαίδευση είναι ακάθαρτη».

Η Γκρέις κοντεύει τα δέκα. Δεν είμαι σίγουρη πως συνέβη αυτό. Συνειδητοποιώ περισσότερο από ποτέ την κοριτσίστικη φύση της, την εφηβεία της που ανατέλλει και όλα τα πράγματα που θέλω να της μάθω. Μακάρι να μπορούσα με κάποιον τρόπο να ενσταλάξω αξίες και αρχές μέσα της, με τον ίδιο τρόπο που πιέζεις ένα κέρμα βαθιά μέσα στον μαλακό πηλό.

Τι είναι τα προσωπικά όρια; Τα προσωπικά μας όρια είναι αυτά που καθορίζουν τον προσωπικό μας χώρο, σωματικά, συναισθηματικά, διανοητικά, σεξουαλικά, πνευματικά. Τα όρια μας επιτρέπουν να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από τους άλλους, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, από τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων.

Οι ανθρώπινες σχέσεις , και κυρίως οι πιο κοντινές και βαθιές σχέσεις είναι –λένε- ο καθρέφτης μας, ο καθρέφτης της ψυχής μας. Ενδεχομένως, κάποια στιγμή στη ζωή σας, θα έχετε βρεθεί μέσα σε μία πολύ κοντινή σχέση με κάποιον κι ίσως θα έχετε νιώσει ότι χάνετε κάπου τον εαυτό σας, σαν να μην μπορείτε να τον ελέγξετε, ή να τον ικανοποιήσετε.

Γιοχάνες και Μελίσα, Ντέιβιντ και Μικαέλα, Μπεν και Τζάστιν. Αυτά είναι μερικά από τα ονόματα που μπορεί να διαβάσει κανείς στις χιλιάδες μεταλλικά λουκέτα που βαραίνουν τα κιγκλιδώματα της Γέφυρας των Τεχνών, μιας από τις πιο όμορφες στο Παρίσι. Τα κλειδιά τους έχουν ριφθεί τελετουργικά στο νερό από τα ζεύγη που με τον τρόπο αυτό πιστεύουν ότι «κλειδώνουν την αγάπη τους για πάντα».