Κοιμήθηκες λίγο απ’την άλλη μεριά της καρδιάς σου.

Αυτό ήταν το τελευταίο μας αγκάλιασμα. Η τελευταία φορά που τα σωματά μας αγγίχτηκαν…

Δεν είπες τίποτα… Μ' αποχαιρέτησες με τον τρόπο σου, ευγενικά, ωραία.

Το λογικό σου δεν έπιανε το μήνυμα για να μου το εκφράσεις, μα ούτε σου άρεσαν οι μελοδραματισμοί.

Ένα βαθύ ευχαριστώ μου είπε το κορμί σου, που είκοσι χρόνια άλλη δε γνωρισε απο την αγκαλιά μου.

Ήταν ο χρόνος σου αυτός. Η σιωπή. Το μίλημα με την αίσθηση.

Μα εγώ δεν έπιασα το μήνυμα. Το μηνυμά σου εκείνο, με τη ζεστασιά των δύο κορμιών μας, μόλις σήμερα αποκρυπτογραφήθηκε.

Ήταν το ύστατο χαίρε στην αγάπη σου. Χωρίς περιττά λόγια, νουθεσίες, δάκρυα ή λυγμούς.

Όμως ξάπλωσες σαν προσφορά που στάθηκα ανίκανος να τη μεταλάβω.

Τώρα τι ωφελεί να σου φερνω λουλούδια στο τάφο σου; Αφού εκείνη τη στιγμή στάθηκα ανίκανος να καταλάβω.

«Δεν φταις εσύ, αγάπη μου. Δε φταις. Η καρδιά είχε κουραστεί. Δεν ήξερα ούτε κι εγώ οτι σ' αποχαιρετάω».

Ποτέ άλλωτε δεν είχες τόση σιωπή. Μα τίποτα να πεις, έστω κάτι, μια κουβέντα;

Μόνο «άσε με να ξαπλώσω στα πόδια σου».

Και ξάπλωσες. Κι εγώ όταν είδα πως κοιμόσουν, για αρκετή ώρα δεν κινήθηκα, μη σε ξυπνήσω.

'Οταν ξύπνησες ήσουν χαρούμενη, ξεκούραστη. Είχες περάσει βαθιά στα κύτταρα το «χαίρε».

Τώρα μου μένει μια ζωή, όσο ζήσω, να το θυμάμαι και να χτυπιέμαι, μάταια.

Εσύ, περήφανα, μυστικά, χωρίς κλάψες, όπως ταιριάζει σε, που αξιώθηκες μια τέτοια ζήση, άφησες τα μαλλιά σου να χαϊδεύουν τα πόδια μου με τη σιωπηλή εγκαρτέρηση του αμνού στην Παλαιά Διαθήκη που τον οδηγούν στη σφαγή.

Βασίλης Βασιλικός - «Το τελευταίο αντίο», (απόσπασμα)

Ιταλία. Ρώμη. Δεκαετία του 1970. Το σκηνικό μιας ερωτικής ιστορίας. Φαινομενικά ασήμαντα στιγμιότυπα από την πορεία μιας σχέσης. Από την πρώτη γνωριμία και την τρυφερότητα ως την ξαφνική απώλεια της αγαπημένης συντρόφου. Ο θρήνος του οριστικού αποχωρισμού. Η καθημερινότητα χωρίς τον άλλον. Το αίσθημα του κενού αλλά και η γραφή ως λύτρωση. Στο βάθος του φόντου ο απόηχος μιας ταραγμένης δεκαετίας…

Ένα πρωτότυπο ερωτικό μυθιστόρημα. Κρατικό Βραβείο το 1980 (δεν έγινε δεκτό από το συγγραφέα). Τηλεοπτική σειρά το 1994.

Ο «ερωτικός» Βασίλης Βασιλικός σε μια από τις καλύτερες στιγμές του.

O Bασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στην Καβάλα. Από το 1953 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει περισσότερους από 120 αυτοτελείς τόμους βιβλίων (πεζογραφία, δοκίμιο, θέατρο, ποίηση). Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας πεζογράφος μετά τον Νίκο Καζαντζάκη. Ανάμεσα στα χίλια βιβλία που πρότεινε πρόσφατα στους αναγνώστες της η αγγλική εφημερίδα The Guardian (“1000 novels everyone must read”, 21/1/2009) περιλαμβάνονται δύο μόνο ελληνικά: ο Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά του Νίκου Καζαντζάκη και το Ζ του Βασίλη Βασιλικού.

CoverPhoto:  Andrei Tarkovsky, Still from Nostalghia, 1983