στο τέταρτο πάλι η αγάπη τώρα τυφλή και μεθυσμένη

στο πέμπτο πάλι μια ερημιά μαύρη και στάζει αίμα

στο έκτο ούτε ερημιά ούτε αγάπη με ή χωρίς φως ή

σκοτάδι

στο έκτο μεταμεσονύκτιος δρόμος καλοκαιρινός

και ένας άντρας βιαστικός καπνίζοντας τον διασχίζει

η νύχτα λάμπει σαν ημέρα και μονάχα το γλυκό

αεράκι δροσίζει τα καμένα φύλλα της καρδιάς του…