Μίλα μου σαν την βροχή

Μίλα μου σαν την βροχή
που λούζει τα μπλε παραθυρόφυλλα
τα φύλλα πέφτουν απ’ το βάρος την αυγή
η ζωή αδειάζει και γίνεται σύννεφα

Το αργόσυρτο βήμα αυτού που δεν άντεξε
κάτω απ’ τις κίτρινες λάμπες της πλατείας
μια πόρτα προς τον κόσμο που δεν άνοιξε
έρημα ποιήματα μιας γλυκόπικρης φιλίας

Μίλα μου σαν την βροχή

Μια εποχή βροχής χωρίς να περιμένω τίποτα
μόνο το σώμα μου συνέχεια θα λεπταίνει
μια λυρική απάθεια, ένα τοπίο κύματα
καθώς η μέρα μου γαλήνια θα μικραίνει

Έτσι ανάλαφρο ο αέρας θα με πάρει
στα παγωμένα άσπρα χέρια του
χλωμός σαν το φεγγάρι
χλωμός σαν το φεγγάρι

Γι’ αυτό
μίλα μου σαν την βροχή