Για να βγω απ' τους πένθιμους κυματισμούς των χεριών σου
Για να νιώσω τον ίδρωτα που στραγγίζει απ' το όνειρό σου
Για να πιω από το νερό που αναβρύζει η πηγή σου
Να σιωπήσω χρειάστηκε για να μείνει η φωνή σου

Για να βάψω με χρώματα το λευκό ωχρό κορμί σου
Για να χτίσω το σπίτι μου μακριά απ' τη κραυγή σου
Για να γίνω ηλιαχτίδα κι όχι σκια στην άυλη σου
Να αγαπήσω χρειάστηκε και την πιο μικρή πληγή σου

Πηγή: athanasiosanestopoulos