Όταν δεν έχουμε ανάγκη τους ρόλους μας, αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας

22.10.2020
Όταν δεν έχουμε ανάγκη τους ρόλους μας, αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας

Είμαστε ο εαυτός μας, είμαστε όμως και οι ρόλοι μας.

Ρόλοι που μας υπαγορεύουν πως να σκεφτούμε, πως να αισθανθούμε, πως να συμπεριφερθούμε.

Κοιτάμε τον εαυτό μας σύμφωνα με αυτούς τους ρόλους.  Αξιοποιούμε τη δημιουργικότητά μας με αυτή τη ματιά. Προσεγγίζουμε τους ανθρώπους με αυτούς.

Προσπαθούμε εν αγνοία μας να δικαιώσουμε τους ρόλους μας με τρόπους που υπονομεύουν την αλήθειά μας.

Αν ως παιδί είχες το ρόλο του γονιού για τους γονείς ή τα αδέλφια σου, σαν γονιός προσεγγίζεις τους άλλους.

Το να αφεθείς σε σχέσεις ισότιμης δέσμευσης, να εκφράσεις την ευαλωτότητά σου σε σχέσεις όπου υπάρχει συναισθηματική και έμπρακτη ανταπόκριση, σε κάνει να νιώθεις έξω από τα νερά σου.

Κάθε φορά που νιώθεις την επιθυμία να εκφράσεις τις ανάγκες σου στους ανθρώπους με τους οποίους συνδέεσαι ώστε να έρθετε πιο κοντά συναισθηματικά, να δεσμευτείτε πιο ουσιαστικά, αυτή η επιθυμία ταυτόχρονα σε φοβίζει.

Χάνεις το ρόλο σου, τον τρόπο που έμαθες να σχετίζεσαι.

Χάνοντας όμως το ρόλο σου έρχεσαι σε επαφή με την ευαλωτότητά σου, με τις αδυναμίες σου.

Η παντοδυναμία του ρόλου αποχωρεί και αποκαλύπτεται ένας απογυμνωμένος εαυτός. Ένας εαυτός με ανάγκες, με ατέλειες, με φόβους.

Όλα αυτά όμως πως να τα μοιραστείς όταν έχεις συνηθίσει αλλιώς;

Όταν έχεις συνηθίσει να εκτιμάσαι με αυτόν τον τρόπο;

Αυτός ο τρόπος σκέψης έγινε άμυνα και προστασία σου.

Τώρα πρέπει να ανακαλύψεις νέους τρόπους να συνδέεσαι, να μοιράζεσαι.

Πρέπει να δώσεις προτεραιότητα σε ό,τι χρειάζεσαι αληθινά σύμφωνα με αυτό που είσαι και όχι σύμφωνα με αυτό που ήταν ο ρόλος σου.

Όταν τολμάς και κάνεις την υπέρβασή σου, ανακαλύπτεις ένα καινούργιο κόσμο μέσα σου, έναν κόσμο που δεν είναι τόσο φαντασμαγορικός όσο τον δημιουργούσες στη φαντασία σου, αλλά ένας κόσμος λιτός.

Ένας κόσμος που έμαθες να τον κρίνεις αρνητικά αλλά τώρα ανακαλύπτεις τον πλούτο στην απλότητά του.

Συνειδητοποιώντας ότι την αξία τη δίνει η αλήθειά σου, η μοναδικότητά σου, αυτό το διαφορετικό που προσφέρεις σαν ύπαρξη, εκτιμάς αυτό που είσαι.

Δεν σε ενδιαφέρουν οι ρόλοι σου, δεν σε ενδιαφέρει κάτι άλλο από αυτό που είσαι.

Ανοίγεσαι στα συναισθήματά σου και ανακαλύπτεις πόσο ωραίο είναι να συνδέεσαι όπως είσαι.

Δεν κάνεις τα πάντα για τους άλλους αλλά απλά επικοινωνείς αυτό που είσαι και χαίρεσαι για την ανταπόκριση που βλέπεις.

Οι ατέλειές και οι αδυναμίες σου γίνονται αποδεκτές από σένα γιατί δεν εξαρτιέσαι από μια παντοδύναμη εικόνα για τη δύναμη, για την τελειότητα, για την γαλήνη, για την εκτίμηση, αλλά τα βρίσκεις όλα αυτά στην ηρεμία αυτού που είσαι.

Κάθε φορά που συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται να κάνεις τα πάντα, αλλά λίγα και ουσιαστικά, ανακαλύπτεις πόσο υπέροχα πράγματα μπορείς να κάνεις μόνη -ος σου.

Πόσο ελεύθερη -ος νιώθεις να ασχοληθείς με τη δημιουργικότητά σου, με ό,τι αγαπάς.

Πόσο μοναδική -ος νιώθεις όταν δίνεις την ενέργειά σου στις επιθυμίες σου.

Όταν δεν είσαι ο ρόλος σου, έχεις ανάγκη τον εαυτό σου.

Έρχεσαι σε επαφή με τις αληθινές σου ανάγκες και τις ικανοποιείς. Δεν φοβάσαι τις επιθυμίες σου, αλλά χαίρεσαι με αυτές. Σε αποδέχεσαι, σε σέβεσαι, σε εκτιμάς.

Όταν δεν έχεις ανάγκη τους ρόλους σου, δεν παίρνεις ένα ρόλο δίπλα στους άλλους προσπαθώντας να δικαιολογήσεις τους ρόλους σου αλλά σέβεσαι τις ανάγκες σου για αμοιβαιότητα και ψυχική σύνδεση και τις εκφράζεις με ειλικρίνεια.

Μοιράζεσαι με τους ανθρώπους σου, εκφράζεις τις ανάγκες σου με ειλικρίνεια.

Λες ξεκάθαρα τι θέλεις, τι χρειάζεσαι για να είστε μαζί με τρόπο που σε ικανοποιεί, κάτι που σε κάνει να νιώθεις γαλήνη μέσα σου.

Συνειδητοποιείς με εκτίμηση προς τον εαυτό σου αν αυτό που μοιράζονται μαζί σου είναι αυτό που αληθινά θέλεις για να νιώθεις καλά με τον αληθινό σου εαυτό και όχι με τους ρόλους σου.

Δεν απαιτείς, επικοινωνείς και μοιράζεσαι.

Δεν εμμένεις σε ό,τι σε κάνει να συντηρείς το ρόλο του γονιού που ανέχεται, δικαιολογεί και κάνει συμβιβασμούς, κάτι που υπονομεύει την αυτοεκτίμησή σου, αλλά επιμένεις σε ό,τι οι επιθυμίες σας για δέσμευση και συναισθηματική σύνδεση είναι κοινές.

Σέβεσαι την ανταπόκριση, εκτιμάς την αφοσίωση, τιμάς την αγάπη.

Όταν δεν είσαι ο ρόλος σου νιώθεις γενναιόδωρος με τον εαυτό σου, με τη ζωή, με τους ανθρώπους.

Δεν φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου.

Νιώθεις ελεύθερη -ος να δεσμευτείς με τις επιθυμίες σου και να δώσεις την ενέργειά σου εκεί.

Σέβεσαι και αγαπάς τον εαυτό σου, γνωρίζοντας πως μόνο αν σε εκτιμάς μπορείς να εκτιμήσεις αληθινά ό,τι αγαπάς όπως και τους άλλους ανθρώπους.

Νιώθεις ευγνωμοσύνη για ό,τι έχεις στη ζωή σου.

Δίνεις προτεραιότητα στις ανάγκες και επιθυμίες σου συνειδητοποιώντας πως ένας ευχαριστημένος άνθρωπος ζει, χαίρεται, μοιράζεται, αγαπά.

 

Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας

Πηγή: boloudaki.gr