Ως Πότε;

29.07.2019
Ως Πότε;

Έχουν κατηγοριοποιήσει τις ζωές μας, έχουν βάλει σε κουτάκια τις όπως λένε, αμαρτίες μας και κάνουν τικ.

Μιλούν από καθέδρας, με χρυσά ρούχα και βαριά καπέλα με πέτρες που γυαλίζουν όχι μόνο ελέω φανταστικών όντων αλλά συνεπικουρούμενοι από τις κρατικές εξουσίες.

Μας απειλούν με καζάνια που βράζουν και διαόλους με δικράνια.

Μας βλογάνε, μας βαπτίζουν, μας ανακρίνουν, μας παντρεύουν, μας κηδεύουν και ενώ δεν ξεχνούν να μας μνημονεύουν, κάνουν την παρουσία τους αισθητή εκτός απ΄τα μυαλά, στα μάτια και στα αυτιά μας με εκκλησίες, με καμπάνες και με μεγάφωνα.

Μας λένε να μετανιώνουμε για δήθεν αμαρτήματα, δήθεν πρωτόπλαστων, σε δήθεν παραδείσους ως θύματα απάτης, δήθεν φιδιών που μας υπέδειξαν να φάμε φρούτο.

Τους έχουμε να μας μιλάνε στα σχολεία μας, να διδάσκουν τάχα τα παιδιά μας το λόγο λένε, φανταστικών θεών που κάθονται στα σύννεφα και παρακολουθούν τις ζωές μας.

Για να μας βοηθήσουν λένε. Να μας προστατεύσουν. Να μας υποδείξουν τον καλό το δρόμο. Κι ύστερα μας αποτρέπουν να αποτινάξουμε από πάνω μας δυνάστες γιατί είναι λέει, θέλημα θεού. Κι ύστερα που τους βάλαμε και στις σημαίες μας, μάς λένε ότι χωρίς αυτούς δεν γίνεται.

Κατάστρεψαν πολιτισμούς ανώτερους από τους θανατολάγνους τους δικούς τους.

Διαβάζεις τα βιβλία τους και φρίττεις από την αρρώστεια της φαντασίας τους. Μαζέψανε τον πλούτο από κατακτητές σατράπες, συνεργαστήκανε και τώρα ένα με την εξουσία μιλάνε για ηθική ζωή, νόμο και τάξη του θεού – έτσι την λένε αυτοί- ενός θεού που τα κανε όλα με σοφία.

Και βλογάνε όπλα και στρατούς.

Κι όταν στη σκέψη σου μπαίνει η αμφιβολία -γιατί άνθρωπος είσαι βρε αδελφέ, σε λένε αμαρτωλό. Αυτοί οι ίδιοι που σε λένε πρόβατο και τις κοινωνίες σου κοπάδια θα τιμωρηθείς σου τάζουν. Αλλά όχι εδώ που φαίνεται! Αλλού! Μπροστά σε αυστηρούς κριτές, με ερωτηματολόγια και κώδικες. Που αμάρτησες και τι σου πρέπει. Και με του κώλου επιστημοσύνη τολμούν να ερμηνεύουν τους τρόπους και τις συμπεριφορές σου.

Αξούριστοι, μαύροφορεμένοι τιμωροί, ανέραστοι μουσάτοι, μεταφέρουν λένε τις ερμηνείες των αγίων. Του παρελθόντος βέβαια! Που δεν είναι μπροστά μας να τους δώσουμε ένα χαστούκι να συνέλθουν, να τους κρίνουμε με λογική και γνώση κι όχι με Μη Ερεύνα και μετάνοιες.

Κι εσύ τσιμπάς και με το φόβο σύμβουλο πειθαρχείς. Και σκύβεις το κεφάλι και τους σταυρούς σου κάνεις και τον φοβάσαι το θεό.

Και δηλωσίας γίνεσαι, διαβάζοντας δημόσια πιστεύω κι ελεημοσύνες δίνεις για να λυτρωθείς, να σώσεις την ψυχούλα σου- αλήθεια τι είναι αυτό;

Και δεν περνά καθόλου απ το μυαλουδάκι σου ότι έτσι δεν αλλάζει τιποτα. Αυτό που θέλουν γίνεται! Να μην σκέφτεσαι, να μην αμφισβητείς! Ούτε τις γηινες ούτε τις θεικές τους, εξουσίες. Νάσαι ευχαριστημένος με τις ερμηνείες τους. Να σου αρκούν οι δήθεν σιγουριές τους. Να τους ακολουθείς, να μην προηγείσαι.

Κι αν το κεφάλι σου σηκώσεις για να αναστηθείς, κάποιου άλλου την ανάσταση σου λεν να περιμένεις. Tην ευθύνη σου σε άλλον να φορτώσεις.

Ως πότε θα πιστεύεις στα κακογραμμένα παραμύθια τους που καταδικασμένο σε έχουν; Ως πότε θα ζεις όπως αυτοί το θέλουν; Ως πότε δεν θα αρνείσαι το δικαίωμα τους να μιλούν για σένα απαξιώνοντας σε τόσο απροκάλυπτα;

***

Διαμαντούλης Γιώργος

Πηγή: ydiamandoulis.blogspot