Ελάχιστα από τα πράγματα τα οποία προέβλεψαν οι εν λόγω κύριοι και κυρίες πραγματοποιήθηκαν, και ελάχιστους από αυτούς πραγματικά θυμάμαι. Στην πορεία έμαθα απλώς να μην ακούω τέτοιες στομφώδεις, μαντικές δηλώσεις.
Από τα έδρανα του Πανεπιστημίου, όταν μου έλεγαν ότι ο τάδε καθηγητής θα σε "κόψει" στο μάθημα γιατί είναι μνησίκακος και σου βάζει χαμηλότερο βαθμό απ' ό,τι αξίζεις (κάτι που δε μου συνέβη ποτέ), ως και σήμερα, όταν μετά από αρκετά χρόνια ευτυχισμένης ζωής στο εξωτερικό και πολλά χρόνια συμβίωσης και γάμου με τον αγαπημένο μου, αλλοδαπό σύζυγο, δηλώνω ότι δεν θα άλλαζα ούτε τον τόπο διαμονής μου ούτε τον σύζυγό μου με κανέναν.
Οι άνθρωποι, γενικά, έχουν μια τάση να καταδικάζουν τις δικές σου απόπειρες και τα δικά σου όνειρα σε αποτυχία, μόνο και μόνο επειδή τα δικά τους ναυάγησαν. Δεν θέλουν να αναγνωρίζουν ότι κάποιος άλλος ίσως, ίσως επιτύχει εκεί που εσύ απέτυχες. Τι θα σήμαινε εξάλλου αυτό για εκείνους;
Η απάντηση είναι: δεν σημαίνει τίποτα. Κι εγώ έχω επιτύχει εκεί που άλλοι έχουν αποτύχει, και έχω φάει τα μούτρα μου εκεί που άλλοι προχωρούν ακάθεκτοι. Καθένας είναι διαφορετικός, με τα δικά του προβλήματα και τις δικές του ευαισθησίες.
Και, για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα, ας παραθέσω μερικές από τις προβλέψεις που πολλοί έκαναν και εξακολουθούν και κάνουν, μην μπορώντας να καταλάβουν ότι εγώ κι εκείνοι δεν είμαστε ο ίδιος άνθρωπος, και δεν είναι απαραίτητο να έχουμε τα ίδια βιώματα στη ζωή μας:
(Σε κατάστημα πώλησης δίσκων του μουσικού είδους metal) "Θα δεις που σε μερικά χρόνια θα ακούς σκυλάδικα" – ποτέ δεν άκουσα σκυλάδικα. Μπορεί τώρα, 15 χρόνια μετά, να μην πολυακούω μέταλ, αλλά γενικά δεν πολυακούω πια μουσική.
"Θα σου λείψει η Ελλάδα και θα γυρίσεις τρέχοντας" – η απελπισία που αισθανόμουν κάθε μέρα όταν ζούσα στην Ελλάδα και ερχόμουν αντιμέτωπη με καταστάσεις ανεκδιήγητου κάλλους στους δρόμους, στις υπηρεσίες, στο Πανεπιστήμιο, οι φοβίες, οι κρίσεις άγχους, είναι πράγματα που δε μου λείπουν.
"Η σχέση από απόσταση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, θα δεις" – η σχέση από απόσταση κατέληξε σε έναν ευτυχισμένο γάμο. Τι άλλο να σχολιάσω εδώ;
"Καλά καλά, κάτσε πρώτα να γίνεις αστροφυσικός..." (με ειρωνικό ύφος) – είμαι κάτοχος διδακτορικού στη θεωρητική αστροφυσική και μάλιστα από ένα από τα σπουδαιότερα γερμανικά πανεπιστήμια... Παρόλο που δεν συνέχισα την πορεία σε αυτόν τον τομέα, θα μπορούσα να το είχα κάνει, αν το είχα επιλέξει.
"Οι ξένοι είναι αλλιώς... δεν έχουν φιλότιμο, θα το καταλάβεις και θα κλάψεις με μαύρο δάκρυ." – περιμένω ακόμα να μου έρθει το κλάμα. Μέχρι τώρα μπορεί να έχω παρατηρήσει γενικές διαφορές στην ιδιοσυγκρασία των δύο λαών με τους οποίους έχω έρθει εκτεταμένα σε επαφή – Έλληνες και Γερμανούς – αλλά το μόνο συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει είναι ότι τελικά οι άνθρωποι είναι άνθρωποι. Και μπορώ να πω ότι έχω βρει εδώ καλούς φίλους.
Σας χαιρετώ για σήμερα με μια συμβουλή: να ακούτε αυτά που έχουν να σας πουν οι άλλοι σχετικά με τις εμπειρίες τους. Να μαθαίνετε από αυτά. Αλλά να είστε σίγουροι ότι οι αποτυχίες των άλλων δεν προδιαγράφουν και τη δική σας αποτυχία. Αυτή είναι εν μέρει στο χέρι σας και εν μέρει στο χέρι της τύχης.
Πηγή: engamovios.com
