Εδώ και δέκα χρόνια, εδώ καθόμουνα
Στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
Κι είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα
Μα τα νεκρά παιδιά δεν μεγαλώνουν.

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
Μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια
Όλη όλη μια χουφτίτσα στάχτη απόμεινα
Την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ έναν ουρανό συννεφιασμένο.

Ω, μην θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα,
Κανείς εμένα δεν μπορεί να με γλυκάνει
Τι το παιδί που σαν εφημερίδα κάηκε
Δεν μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.

Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας, ακούστε με,
Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας
Έτσι που τα παιδάκια πια να μην σκοτώνονται
Και να μπορούν να τρώνε καραμέλες.

Ναζίμ Χικμέτ σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου

Το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ, Kız Çocuğu (Το μικρό κορίτσι), είναι μια έκκληση για την ειρήνη από ένα επτάχρονο κοριτσάκι, δέκα χρόνια μετά το θάνατό του στη Χιροσίμα.
Είναι ένα από τα πιο σημαντικά αντιπολεμικά τραγούδια και το έχουν ερμηνεύσει σπουδαίοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα, όπως η Τζόαν Μπαέζ, οι The Byrds, ο Πολ Ρόμπσον, οι This Mortal Coil, και The Fall.
Στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστό με τους τίτλους I Come and Stand At Every Door, I Come and Stand At Your Door και Hiroshima Girl.

CoverPhoto: Ιακωβίδης Γεώργιος, Η προσφυγοπούλα ή Κοιμισμένη ανθοπώλις