Οι ξεχωριστές συνθήκες διαβίωσης της μικρής -ατυχώς και μονόφθαλμης- γάτας δεν προέκυψαν τυχαίως. Κρίθηκαν αναγκαίες όταν ο κτηνίατρος που επισκεφτήκαμε για να τη στειρώσουμε διαπίστωσε πρόβλημα στην καρδιά της.
Δεν έκανε την επέμβαση και μας ενημέρωσε για τους κινδύνους, που θα απειλούσαν την ευάλωτη υγεία της, αν ζούσε έξω από το σπίτι. Μια γέννα με αυτά τα προβλήματα υγείας θα την έστελνε, όπως μας είπε, στον ...άλλο κόσμο!
Η αναγκαστική διαμονή της μέσα στο σπίτι μας έδεσε ακόμη περισσότερο μαζί της. Αλλά η μέριμνα αυτή προς ένα ζώο, και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στη χώρα, ίσως να σχολιαστεί ως υπερβολική.
Όμως από παιδί έμαθα, μεγαλώνοντας κοντά στη φύση, πως η φιλοζωία συνυπάρχει με την πραγματική φιλανθρωπία, πως αποτελεί προϋπόθεσή της, για να μην πω βασικό πυλώνα της!
Η μικρή γάτα, από την μεριά της, άλλοτε αποζητούσε την συντροφιά μας κι άλλοτε απομονωνόταν στο δικό της κόσμο...
Χάνοντας το ένα της μάτι, γνώρισε από νωρίς τις πραγματικές όσο και σκληρές συνθήκες ζωής, γνώρισε τον άνισο ανταγωνισμό που επικρατούσε έξω.
Όσο κι αν η βιολογική φύση να την όπλισε με άλλες ιδιότητες, αναπληρώνοντας αυτές που έχασε, έπρεπε τελικά να αποδεχτεί, έστω και ως ένα βαθμό, ό, τι η ζωή μέσα στο σπίτι θα της παρείχε ασφαλέστερες συνθήκες διαβίωσης...
Άλλωστε τα περισσότερα ζωντανά του πλανήτη οδηγούνται σήμερα, όλο και περισσότερο, σε ανάλογες επιλογές. Όπως πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν, πολλά είδη ζώων περιορίζουν τον ανταγωνισμό τους και αποδέχονται για την ικανοποίηση των αναγκών τους σε τροφές, ακόμη και την αναδιανομή των περιορισμένων φυσικών διαθεσίμων, προσαρμοσμένων και αυτών στις αλλαγές της βιοποικιλότητας.
Κι εδώ δεν χρειάζεται να έχει ενδιατρίψει κανείς στο λαβύρινθο των Βιολογικών Επιστημών και της Οικολογίας για να αντιληφθεί ότι οι αναγκαστικές αυτές αλλαγές είναι συνέπεια της διασάλευσης των οικοσυστημάτων από τον άνθρωπο και της ανάγκης, από εκεί και πέρα, να συνυπάρξουν όλα τα είδη σε συνθήκες λιγότερο ανταγωνιστικές και σε στενότερα όρια ζωτικού χώρου...
Καθώς περνούσε ο καιρός και η μικρή γάτα μεγάλωσε, κατέφθασε κάποια μέρα στην είσοδο του σπιτιού μας ένα ολόκληρο ...γατομάνι αρσενικών.
Ήταν επίδοξοι εραστές! Ένας απ' αυτούς, ο πιο ωραίος κι ο πιο τολμηρός, μαύρος με μια άσπρη βούλα στο λαιμό, ανέβηκε στα κάγκελα ενός παραθύρου!
Στο μέσα μέρος της ποδιάς του η Χιονούλα καθόταν και τον κοιτούσε ολοφάνερα γοητευμένη, αποσβολωμένη!
Η σκηνή κράτησε για λίγο. Ο κεραυνοβόλος έρωτας, που συνήθως τον αποκαλούν ερωτικό ένστικτο όταν πρόκειται για ζώα ή ακόμα και για «κατώτερης στάθμης» ...ανθρώπους, την έσπρωξε κι αυτή στα κάγκελα!
Τους φραγμούς, άλλωστε, στις ερωτικές παρορμήσεις των θηλαστικών φαίνεται να τους αποδέχονται μόνο αυτοί που τους επιβάλλουν, οι άνθρωποι δηλαδή, τα περισσότερο υποτίθεται έλλογα μέλη του ζωικού βασιλείου...
Η απαγωγή, μέσα από το μισόκλειστο παράθυρο, ήταν ζήτημα λίγων δευτερολέπτων! Αποσύρθηκαν, στη συνέχεια, στα σκιερά του κήπου όπου απόλαυσαν ό, τι απλόχερα τους χάρισε η φύση!
Η Χιονούλα, αυτή την πρώτη φορά, επέστρεψε συνεσταλμένη στο σπίτι και περίμενε έξω από την εξώπορτα για να μπει μέσα...
Ίσως προς στιγμή να μετάνιωσε για τη φυγή της και για τα όσα επακολούθησαν, ίσως και να φοβήθηκε καθώς της ήρθαν μνήμες από την πρότερη ζωής της... Επανέλαβε όμως κι άλλες φορές στη συνέχεια την περιπέτεια που της χάρισε την γλυκιά «αμαρτία», καθώς τέτοιες χαρές συντηρούν την ζωή...
Δεν ξέρω αν εδώ έχουν θέση οι απόψεις των «κοινωνιοβιολόγων» ή των «εξελικτικών βιολόγων», τα περί των κέντρων του εγκεφάλου του ανθρώπου και των άλλων θηλαστικών, τα περί «γενετικής μνήμης» και «γενετικής προδιάθεσης». Ούτε αν είναι ανάγκη, προκειμένου να αντιληφθεί κανείς το μήνυμα ενός τέτοιου επεισοδίου ζωής, να προστρέξει σε θεωρητικές προσεγγίσεις.
Δικαιώνονται όμως, όπως και να 'χει, πολλές από τις ενδιαφέρουσες απόψεις των πρωτοπόρων της πολιτικής οικολογίας -στο πνεύμα του «οικοσοσιαλισμού»- Αντρέ Γκορζ, Ζακ Ελύλ ή του δικού μας Κορνήλιου Καστοριάδη, μια διάλεξή του οποίου περί «Οικολογίας και πολιτικής», πριν δυο δεκαετίες στο ΑΠΘ, παραμένει ακόμη χαραγμένη στη μνήμη μου...
Κατανοεί ο καθένας εδώ ότι η αίσθηση των τύψεων για ενοχές, που κάποιοι καθορίζουν σύμφωνα πάντα με τους κανόνες της δικής τους ηθικής, έστω κι αν αυτοί αντιστρατεύονται τις ίδιες τις χαρές της ζωής ...δεν περνάει στις γάτες!
Το αποτέλεσμα της μοιραίας συνάντησης με τον μαύρο γάτο ήταν αναμενόμενο.
Λίγους μήνες αργότερα η Χιονούλα γέννησε και, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, άρχισε να ασχολείται με τρυφερότητα και περισσή στοργή με τα νεογέννητα.
Το μητρικό ένστικτο λειτούργησε κι εδώ όπως σε όλα τα θηλαστικά, σε όλο του το μεγαλείο, κι ας κάποιοι το επικαλούνται μόνο για τους ανθρώπους και το σέβονται ...μόνο όταν τους βολεύει!
Η φύση, αυτή η βιολογική φύση, που πάντα αποκαθιστά τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση και σημασία, έσωσε την μικρή γάτα ίσως γιατί «τίμησε», όπως θα πρέπει να κάνουν κι όλα τα έλλογα όντα, τους κανόνες ζωής και δικαίωσε την ίδια της την ύπαρξη.
Η ζωογόνα φύση φαίνεται να την επιβράβευσε γι' αυτή την συμβολή της στη διαιώνιση του είδους, στη συνέχεια της ζωής!
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης - Aρχιτέκτων, Πολύγυρος
Πηγή: eranistis.net
