«Είκοσι φορές; Μα είναι δυνατόν;» είπε η πιο ανθεκτική της παρέας.

«Όχι. Δεκαπέντε με είκοσι. Να ακριβολογούμε. (δεν υπόσχεται και πολλά. Μην απογοητεύσει)

«Εσύ πάλι πρέπει να ολοκληρώνεις (!) μία με δύο φορές. Σε βλέπω. Είσαι δυστυχισμένη. Επιτρέπεται μια με δυο φορές; Με ακούς;» (όχι, έχω πάθει εκούσια ρήξη τυμπάνου. Και εύχομαι η ακοή μου να μην επανέλθει ποτέ)

Ο ήρωάς μας συνέχισε:

«Αν έρθεις μαζί μου, σου υπόσχομαι πως θα ουρλιάζεις σαν μοσχάρι που το σφάζουνε».

«Τόσο πολύ θα φοβηθώ;»

«Όχι, παιδί μου. Θα σου αρέσει».

Η πρώτη μας σκέψη, όταν έφυγε με το καλό, είναι πώς κάνει το μοσχάρι που το σφάζουνε. Και αν αυτός ο ήχος μπορεί να βγει από γυναίκα. Η δεύτερη σκέψη ήταν να ανάψουμε λαμπάδα. Μπας και τη γλιτώσει το παιδί του.

Η Τρίτη σκέψη ήταν πιο λυπημένη: Ή οι γυναίκες ήταν συλλήβδην ψεύτρες και κακόγουστες ή σε αυτόν το συγκεκριμένο τύπο του έτυχαν όλα τα καλά μαζεμένα. Δισεκατομμύρια, Νιαγάρες και ουρλιαχτά μοσχαρίσιων γυναικών.

Δεν μπορεί. Δεν τα βγάζει από το νου του. Τα έχει ακούσει. Και εμείς τα ξέρουμε. Πριν από αυτόν.

Το κίνητρο της μοσχαρίσιας ερωμένης: Πώς θα τον κρατήσω. Η μυθολογία πολύ καλά στημένη. Ο άντρας σε εγκαταλείπει μόνο για κάποια που ξέρει καλύτερα κόλπα στο κρεβάτι.

Στα γυναικεία περιοδικά είναι το μείζον θέμα: Αν δεν έχεις ιδιοσυγκρασία εξημμένης σκύλας σε εποχή ζευγαρώματος, δεν κάνεις προκοπή.

Ο ανταγωνισμός, αγάπη μου, είναι μεγάλος. Ποια θα ουρλιάξει περισσότερο. Το κριτήριο του μαλάκα. Πανάρχαιο κατάλοιπο τρόμου. Περίοδος παγετώνων, όπου ο κυνηγός σε έσερνε από το μαλλί στη σπηλιά. Ας το αναβιώσουμε.

Και επειδή άντρας είναι, αν εξαιρέσουμε τα δισεκατομμύρια, περίπου άσκεφτος είναι, πρωτοεπίπεδο είναι, πες του το παραμύθι. «Ε, ναι, λοιπόν, είσαι ο καλύτερος εραστής που είχα ποτέ. Με άριστα το δέκα, σου βάζω είκοσι. Τώρα που κατάλαβα τι είναι το αληθινό σεξ θα κάνω μήνυση σε όλους τους προηγούμενους». Πάει μετά η αισθαντική στην κολλητή της και λέει: «Στο ταμπόν μου πάνω να καθόμουν κατά λάθος, καλύτερα θα πέρναγα».

Άντρες και τα πιστεύουν. Γυναίκες και τα λέμε. Αγκαζέ η υποκρισία με την παρεξήγηση και πάνε. Κανένας άντρας δεν υποψιάζεται πως είναι κακός εραστής. Καμιά γυναίκα δεν ζητάει από τον άλλον να κάψει περισσότερο βενζίνη, αλλιώς δεν παίρνει μπρος. Χωρίζεις, έρχεται η ώρα της αλήθειας: «Και έξω από όλα τα άλλα, ήσουν και άθλιος εραστής». Σου απαντάει ο άλλος: «Ψεύτρα. Όταν ούρλιαζες; Ξέχασες;».

Μόνο ένας δεν είναι σίγουρος.

Ο Γούντυ Άλλεν. «Άραγε είχε ποτέ της οργασμό ή μήπως υποκρίθηκε εκείνο το βράδυ;»

Η νέα ερωτική επανάσταση, λέει η μικρή γυναίκα, θα γίνει όταν οι άντρες θα μπορούν να βγουν στις συνεντεύξεις των λάιφ στάιλ περιοδικών.

Και χωρίς κανένα ζόρι θα είναι σε θέση να πουν: «Ναι, ήμουν πολύ κακός εραστής. Μου το έχουν πει τουλάχιστον δέκα γυναίκες… Ας είναι ευλογημένες. Χάρη στην ειλικρίνειά τους αρχίζω να βελτιώνομαι».