Μα ήσουν τέλεια
Ήσουν ολάκερη
Το στόμα σου έλεγε
Ποτέ μου δεν θα σε πληγώσω
Τα βλέφαρα έλεγαν
Ζήσε γαλήνεψε

Έφτασα στο παράθυρο
Κάτι δεν πήγαινε καλά
Τα σπίτια ήταν υπερβολικά λευκά
Οι πλαγιές υπερβολικά απότομες
Τι δουλειά είχαν οι αυλές να είναι τόσο διαυγείς

Έκανα μεταβολή
Ήξερα πως λάθεψα
Προσπάθησα να περπατήσω έτρεξα
Χτύπαγα παντού το κεφάλι μον
Μάζευα από κάτω προσευχητάρια
Φίλησα τον ύπνο σου

Κωνσταντινούπολη, 1960

(Αδημοσίευτο ποίημα του Λέναρντ Κόεν)

Κάρι Χεστχάμαρ, So Long, Marianne (σελ. 174-177), εκδόσεις Ποταμός