Πολλά φαίνεται να είναι όμορφα, στον κόσμο ετούτον.

Μα κείνη πώς να το ξέρει;

Αυτή κι όσοι είναι στη σειρά της μπορούν να ξέρουν μονάχα για το τι είναι χρήσιμο, και με το μέτρο τούτο μπορούν να μετρούν την αξία του:

Το σύννεφο που θα ρίξει στην ώρα του τη βροχή, η ξάστερη νύχτα που δεν έχει φόβο, η πράσινη γη που θα δώσει την τροφή της χρονιάς και το σπόρο της άλλης · το πεύκο είναι δέντρο καλό γιατί θα δώσει το ρετσίνι και τα ξύλα της φωτιάς.

Είναι δεμένη αυτή και τα πράγματα με το ένστικτο, που είναι βαθύτερο απ'το αίσθημα.

Μα έτσι είναι το ίδιο σα να καταργεί τη μορφιά τους, γιατί τα όρια της μορφιάς αρχίζουν μετά την ανάγκη.

Ηλίας Βενέζης, Γαλήνη, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, πρώτη έκδοση: 1939