Εγώ που έζησα αυτό το μοναδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας γεγονός, απεχθές, αυτό θα σας συνιστούσα, θα σας συμβούλευα.

Αγαπάτε τον διπλανό σας, αγαπάτε κι αυτόν που είναι πιο πέρα και τελικά ν’ αγαπάτε κι αυτούς, ή αν όχι να αγαπάτε, όμως να φροντίζετε και αυτό που ήτανε παλιά, πρώτα, εχθρός σας, να μην είναι, ή τουλάχιστον να μη γίνει ποτέ εχθρός σας.

* * *

[…] Εύχομαι να ζήσετε ωραία, να τραγουδάτε και, αντί άλλες ασχολίες που σε πάνε σε δρόμο με κακίες, που βγάζουν τα ένστικτά μας, που δεν είναι καλά, τα κακά ένστικτα, ξέρετε τι θα πει ένστικτα, θα σας πηγαίνουν στον δρόμο που είναι δημιουργικός και καλός.

Περιττό να σας πω ότι ο δρόμος που μας πάει εκεί είν’ ο πολιτισμός.

Η μουσική μας πάει σε ωραίες σκέψεις, σε ωραία συναισθήματα.

Το καλό βιβλίο ομορφαίνει τον κόσμο όπως ομορφαίνουν τα λουλούδια.

Η μουσική το ίδιο.

Τι άλλο; Ο καλός κινηματογράφος.

Ο πολιτισμός πρέπει να ’ναι η ζωή του ανθρώπου απάνω στη γη.

Να λέμε: “Γεννήθηκε για να ζει ωραία”. […]»

Στις 16 Οκτωβρίου 2011 η διεθνής οργάνωση "Σκυτάλη της μνήμης" ("Le relais de la memoire") πραγματοποίησε επίσκεψη μαθητών από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν. Η επίσκεψη πλαισιώθηκε από ένα μουσικό αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη με τη συμμετοχή της Νένας Βενετσάνου. Ζητήσαμε από τον τιμώμενο αν θα ήθελε να απευθύνει έναν σύντομο χαιρετισμό στα παιδιά αυτά κι εκείνος, παρά την ήδη βεβαρημένη κατάσταση της υγείας του μας έκανε την τιμή να μας μιλήσει. Πρόκειται μάλλον για την τελευταία δημόσια ομιλία του.

Πηγή: xefteri.wordpress.com