Θὰ σηκώσω τὸ γιακὰ

Γιὰ νὰ φύγω σὰν ἕνας λῃστὴς

Ἀπὸ τὸ δικό μου σπίτι

Θὰ κοιμηθῶ στοὺς δρόμους

Γιὰ νὰ νιώσω ὁλάκερη τὴν πολιτεία

Νὰ τουρτουρίζει μαζί μου

Στὸ παλτό μου ἔχω ἕνα λεκὲ

Ἀλλὰ εἶναι καλὸ ποὺ δὲν τὸν βλέπω

Θὰ τὸ ξαπλώσω χάμω

Καὶ θὰ στρωθῶ πάνω του

Νὰ πιῶ λίγη βραδυὰ

Στὴ γωνιὰ τοῦ ἔρημου κήπου

Θὰ αἰστανθῶ τὴ σελήνη

Ὅπως δὲν αἰστάνθηκα τίποτε

Στὴ ζωή μου

Θὰ τὴν αἰστανθῶ στὰ χείλια μου

Σὰν ἕνα ἀχλάδι

Στὰ μάγουλα

Σὰν ἄλλα μάγουλα.

Ο Γιώργος Σαραντάρης ήταν έλληνας ποιητής, φιλόσοφος, κριτικός, μεταφραστής και δοκιμιογράφος, που εντάσσεται στη γενιά του ‘30. Υπήρξε ένας από τους πρώτους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης στο μεσοπόλεμο κι ένας από τους πρώτους εισηγητές του υπαρξισμού στη χώρα μας.