Έτσι να λέμε:

θέλω 

ένα… κιλό Αγάπη

νά’χουμε 

να βάζουμε και στις τσέπες μας 

ΣΗΜΕΡΑ Σ’ΑΓΑΠΑΩ

Το ξέρεις,

Σ’αγαπάω, το ξέρεις.

Το ξέρεις,

Αλλιώς δε θα ήσουν όπως είσαι.

Το ξέρεις.

Με στηρίζεις κατά κάποιο τρόπο,

Όχι εντελώς βέβαια.

Αγαπάω,

τι είναι αυτό;

Τι είναι η αγάπη;

Αγάπη είναι η καύτρα του τσιγάρου στο σκοτάδι

Και ο δίσκος στο πικ-απ,

Η αγωνία αν θα’ρθεις όταν θα είμαι απελπισμένη,

Όταν τίποτα δεν έχω στα χέρια μου να σου ρίξω,

Όταν ούτε τα κλάματα δεν φέρνουν  ανακούφισή,

Τότε το όνομά σου και η σκέψη σου μου έρχονται στο νου

Κι αισθάνομαι χαρά και ηρεμία

Τώρα, τούτο τον καιρό, τούτη τη στιγμή,

Μείνε κοντά μου, σε θέλω ·

Αύριο δε ξέρω …

ίσως βαρεθούμε, ίσως εγώ πρώτη, ίσως εσύ,

Δεν έχει σημασία

Όμως για σήμερα τουλάχιστον ,κράτα με σφιχτά και μη μ’αφήνεις.

Σήμερα σ’αγαπάω.

Γιόλα Αναγνωστοπούλου 

Ποιήτρια, ζωγράφος και τοξικομανής από το 1978 μέχρι το θάνατο της. Ξεκίνησε να γράφει ποιήματα από πολύ μικρή ηλικία, εκφράζοντας τα πρώτα σημάδια της μελαγχολίας και της μοναξιάς. Πρόλαβε να εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές και το απόγειο της δόξας της ήταν την περίοδο του κίτρινου σούρουπου με το «Οξείς Μετάλλου Ήχοι περιστρέφουν τις Όψεις της Αποθάρρυνσης» (1979). Ωστόσο, το μεγαλύτερο ποιητικό έργο της παραμένει ανέκδοτο και βρέθηκε μετά τον θάνατό της, σε σκόρπια χαρτιά και σελίδες ημερολογίων.

Πέρα από ποιήτρια υπήρξε και ταλαντούχα ζωγράφος. Ασχολήθηκε συνήθως με πρόσωπα, τα οποία ονόμαζε μάσκες. Όπως και τα ποιήματα της, έτσι και οι ζωγραφιές της ήταν θλιμμένες και μελαγχολικές, με μια δόση πόνου και μοναξιάς. Συνήθιζε να αποτυπώνει στο χαρτί με συμβολικό τρόπο το δικό της πρόσωπο και τα συναισθήματα που βιώνει.

Η ποίηση της Γιόλας Αναγνωστοπούλου, αποκαλύπτει και την ψυχολογία του Κίτρινου Σούρουπου, της υποκουλτούρας εκείνης του ροκ, που αναζητώντας στις ουσίες το φως, βρήκε θάνατο φριχτό, στο σκοτάδι. Μέχρι τώρα, το ποιητικό της έργο, δεν είναι γνωστό, αφού καμιά από τις ποιητικές συλλογές που εξέδωσε, δεν κυκλοφορεί στο εμπόριο. Ποιήματα της Αναγνωστοπούλου, τυπώθηκαν σε τρεις ποιητικές συλλογές, όλες από τις εκδόσεις Νίκη, που ανήκαν στον πατέρα της.
Η Γιόλα Αναγνωστοπούλου υπήρξε επίσης , ο μεγάλος έρωτας του Παύλου Σιδηρόπουλου, στον οποίον αφιέρωσε και την τρίτη της συλλογή.