Ο Πάχτας, κατά τας γραφάς (του) ψάχνει Έλληνες επενδυτές να πωλήσει την πτωχευμένη εταιρία αλλά δεν βρίσκει. Διά (πραγματικής) μαγείας εμφανίζεται ως ενδιαφερόμενη η εταιρία Ελληνικός Χρυσός ΑΕ με την οποία συμφωνείται πώληση των μεταλλείων αντί 11 εκ ευρώ. Η συναλλαγή θα γινόταν ως εξής: το ελληνικό δημόσιο θα αγόραζε τα μεταλλεία από την πτωχευμένη εταιρία τη μία μέρα καταβάλλοντας 11 εκ ευρώ και θα τα πωλούσε στην ελληνικός χρυσός ΑΕ την επομένη ημέρα, εισπράττοντας 11 εκ ευρώ. Η Ελληνικός Χρυσός δημιουργήθηκε 3 μέρες πριν την αγοραπωλησία και μέτοχοί της είναι μία καναδική εταιρία και ο Άκτωρ, γνωστός και μη εξαιρετέος. Μερικούς μήνες αργότερα τα μεταλλεία κοστολογούνται σε κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια υψηλότερη αξία, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας, εξάλλου υπάρχει και αντίλογος ως προς το αν όντως άξιζαν 400 εκ ευρώ όπως ισχυρίζεται το παρατηρητήριο μεταλλευτικών δραστηριοτήτων.
Το θέμα μας είναι ότι η ευρωπαϊκή επιτροπή θεωρεί ότι κάτι κάπου έχει στραβώσει. Ζητά από την Ελλάδα εξηγήσεις: γιατί η Ελληνικός Χρυσός απαλλάχτηκε από τον φόρο μεταβίβασης; Γιατί κατέβαλε μειωμένες δαπάνες σε δικηγόρους και συμβολαιογράφους; Ήταν το τίμημα αγοραίο και επιλέχθηκε νόμιμη μέθοδος αγοραπωλησίας; Αποφαίνεται πως όχι. Και καταλήγει ότι η εταιρία Ελληνικός Χρυσός έλαβε ενίσχυση από το ελληνικό κράτος ύψους 15,3 εκ., ευρώ κατά παράβαση των κανόνων της ΕΕ (την οποία έλαβε η εταιρία "αρνητικά" δια της πώλησης των μεταλλείων σε τιμή χαμηλότερη της ελάχιστης αγοραίας). Οπότε εκδίδει απόφαση με την οποία ορίζει ανάκτηση των ποσών από το ελληνικό κράτος και δη εντόκως. Θέτει τετράμηνη προθεσμία, η οποία έληγε τον Ιούνιο του 2011 και θέλει και εντός διμήνου πληροφόρηση για τα μέτρα που λαμβάνει η ελλάδα προς την κατεύθυνση της επιστροφής προς το κράτος αυτών των ποσών.
Το ελληνικό κράτος αντιδρά. Δεν θέλει η Ελληνικός Χρυσός αε να του καταβάλλει τα 15,3 μύρια (γιατί μας περισσεύουν, βλέπετε) και προσφεύγει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο διά του τότε υπουργού περιβάλλοντος Παπακωνσταντίνου. Αντίστοιχα η Επιτροπή προσφεύγει κατά της χώρας μας επειδή δεν έχουμε κουνήσει το δαχτυλάκι μας να εισπράξουμε τα 15,3 εκ. .
Χθες, βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου ως προς την προσφυγή της επιτροπής. Καταδικαστήκαμε.
Γι' αυτό δεν θα χαρώ ποτέ για τις βαριές ποινές που πέφτουν στον αίροντα τας αμαρτίας του πολιτικού μας κόσμου, Τσοχατζόπουλο: γιατί με τους συμβολικούς καταπέλτες σε βάρος του και στα παιδιά του και στα παιδιά των παιδιών του και μέχρι εβδόμης γενεάς ει δυνατόν, απορροφάται ο κόσμος και ξεχνάει ότι κάτι πάχτες κυκλοφορούν όχι ελεύθεροι (δεν προδικάζω καταδίκη), αλλά ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΛΕΓΚΤΟΙ. Οι καμπάνες που ως φορολογούμενοι πληρώνουμε εξαιτίας του πέφτουν βαριές, η ζημία από τις brilliant συναλλαγές που μηχανεύτηκε παραμένει, στις σκουριές γίνεται το έλα να δεις αλλά ούτε κατά διάνοια δεν παραπέμπουμε στη δικαιοσύνη τον πρωτομάστορα Πάχτα για τις συναλλαγές του που με τη βούλα, πια, μας έβαλαν μέσα κατά δεκάδες (το λιγότερο) εκατομμύρια.
Από την άλλη θα μου πείτε, ο νο1 δημόσιος κίνδυνος για τη χώρα, η Βίκυ Σταμάτη, έφαγε δέκα κολλαριστά χρόνια χωρίς αναστολή και δεν θα ξαναψωνίσει hermes, η παλιοβλάχα. Αυτό, φτάνει.
Πηγή : Filothei Varsami ( facebook )
