O χρόνος σε μια ζωή τελειώνει και τα λόγια,
που την ανέβαζαν, θολώνουν και χάνονται
σαν πεθαμένα φεγγάρια και βόρειο σέλας…

Eίναι κανίβαλος ο έρωτας που σε σπρώχνει
κάποτε να φας τον άλλο, ωμό να τον γευτείς;

Στον παροξυσμό του όλα γίνονται δυνατά, οι πιο απίθανες ιδέες, όπου τα
δόντια, τα νύχια, τα χέρια σαν αρπάγια,
η δύναμη της σπονδυλικής στήλης πρωτοστατούν.

Mια πολύπλοκη τακτική τελετουργικού φόνου,
που περνάει στις αισθήσεις των ανίδεων -κι είμαστε όλοι μας,
γιατί το να γνωρίζεις είναι δυσβάστακτο-
για ερωτική έξαρση και εκστατική χαλάρωση των αρμών.

Aυτοί, όμως, δουλεύουν στα σκοτεινά:
ετοιμάζουν τις κινήσεις μιας ύπουλης πάλης,
που υποτάζει ολότελα τον άλλο.

Έρμαιό σου ο άλλος. Kι ύστερα η αφή, η γεύση πιο έντονες,
η μυρουδιά του αίματος που κυλάει υπόγεια. Στιγμές, στιγμές, ολόκληρο
το κορμί μετατρέπεται σε ηδονικό, φονικό όπλο….

Ανδρέας Παγουλάτος

Από τη συλλογή “Όργια και εμπόδια” – 1996

Παγουλάτος, Αντρέας, 1948-2010
Ο ποιητής, μεταφραστής, θεωρητικός του κινηματογράφου και δοκιμιογράφος, Αντρέας Παγουλάτος (1948-2010) γεννήθηκε και έζησε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην Αθήνα. Από το 1970 έως το 1988, στο Παρίσι, συμμετείχε ενεργά στη γέννηση και την εξέλιξη του ποιητικού γλωσσοκεντρικού κινήματος. Τα βιβλία ποίησής του, "Επίμαχα" (1973), "Κορμί κείμενο" (1975) και ποιήματά του, που δημοσιεύτηκαν σε γνωστά περιοδικά ("Change", "Perimetres", "N.R.S.", "Change International", "Les Temps Modernes", κ.ά.), θεωρούνται από τα πρώτα γλωσσοκεντρικά κείμενα. Το 1973 ιδρύει το περιοδικό "Χνάρι" (πρώτη περίοδος 1973-1976) και ακολουθούν τα "Χνάρια", το 1985, που συνδιευθύνει μαζί με το ζωγράφο Γιώργο Λαζόγκα. Υπήρξε για πολλά χρόνια υπεύθυνος του τομέα ποίησης στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα. Διηύθυνε μαζί με το Νάνο Βαλαωρίτη το περιοδικό "Συντέλεια" (εκδ. Εξάντας), και συνδιηύθυνε μαζί του τη "Νέα Συντέλεια" (εκδ. Άγκυρα), ως το τέλος της ζωής του. Δημοσίευσε δοκίμιά του σε περιοδικά και εφημερίδες και σε ειδικές εκδόσεις των Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Δράμας και του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (στο πλαίσιο, ιδιαίτερα, των εκδηλώσεων "Κινηματογράφος και πραγματικότητα", τις οποίες εγκαινίασε μαζί με τον Β. Σπηλιόπουλο). Για την ποίησή του έγραψαν δοκίμια, άρθρα και μελετήματα οι Ζαν-Πιερ Φάυ, Ανδρέας Μπελεζίνης, Μαντώ Αραβαντινού, Νάνος Βαλαωρίτης, Τάκης Σινόπουλος, κ.ά. Πέθανε απροσδόκητα στην Αθήνα, τη Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010, από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Μόλις τρεις μέρες πριν, είχε λάβει μέρος στις εκδηλώσεις της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης στο Bacaro, διαβάζοντας μεταφράσεις του των ποιητών Κάρλος Ντρουμόντ ντε Αντράδε και Φερνάντο Πεσόα.